หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๓๘]

โรคที่ทุกคนมี

ในวันหนึ่งๆ ทุกคนมักจะคิดถึงเรื่องสุขภาพของร่างกาย และเห็นโทษภัยของความเจ็บไข้ได้ป่วยต่างๆ และมีความปรารถนาที่จะหายจากโรคภัยไข้เจ็บ ถึงแม้ว่าจะมีเงินทองทรัพย์สมบัติมากมาย แต่ท่านที่มีโรคภัยไข้เจ็บจนกระทั่งไม่สามารถที่จะมีความสุขได้จากรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ (สิ่งที่กระทบสัมผัสกาย) ก็ย่อมจะเห็นจริงๆ ว่า ถ้าเพียงปราศจากโรคก็จะมีความสุขความสะดวกความสบายมากทีเดียว แต่ในขณะที่ยังไม่เป็นโรค ก็ลืมว่า แท้ที่จริงแล้วลาภอันประเสริฐก็คือความไม่มีโรค ซึ่งสามารถที่จะลุกนั่งเดินเหินทำกิจการงานต่างๆ ได้ แต่แม้กระนั้นโรคทางกายก็ยังสามารถที่จะรักษาให้หายได้ มีนายแพทย์ มียาที่พอจะรักษาได้ โดยที่ว่าทุกคนลืมคิดว่า โรคที่สำคัญกว่าโรคทางกาย ก็คือโรคทางใจ ซึ่งทุกคนอาจจะไม่ได้สำรวจ ไม่ได้พิจารณาเลยว่า โรคทางใจของแต่ละท่านมีอะไรบ้าง มีโรคอะไรบ้างทางใจ เมื่อไม่ได้สังเกต ไม่ได้สำรวจ ไม่ได้พิจารณาก็ย่อมจะไม่ได้เห็นโทษของโรคทางใจนั้น และเมื่อโรคทางใจเป็นโรคที่เห็นยากเพราะไม่ได้พิจารณา

เพราะฉะนั้น การที่จะรักษาโรคทางใจ ก็จะต้องรักษายากกว่าโรคทางกาย และจะต้องใช้เวลานานในการที่จะเจริญอบรมกุศล ซึ่งเป็นยาที่จะรักษาอกุศลซึ่งเป็นโรคทางใจ ซึ่งถ้าผู้ใดพิจารณาเห็นอกุศลธรรมที่ตนมีตามความเป็นจริง แล้วก็รีบแก้ไข คือ พิจารณาเห็นโทษ ก็คงจะดีกว่าการที่จะปล่อยให้โรคนั้นกำเริบหรือว่าทรุดหนัก จนกระทั่งถึงกับเป็นอัมพาตทางใจคือไม่ยอมที่จะขัดเกลากิเลสเลย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนาครับ