พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 266

อุทัยสูตร

[๖๘๐] พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า

กสิกรย่อมหว่านพืชบ่อยๆ ฝนย่อมตกบ่อยๆ ชาวนาย่อมไถนาบ่อยๆ แว่น แคว้นย่อมบริบูรณ์ด้วยธัญชาติบ่อยๆ ยา จกย่อมขอบ่อยๆ ทานบดีก็ให้บ่อยๆ ทานบดีให้บ่อยๆ แล้ว ก็เข้าถึงสวรรค์บ่อยๆ ผู้ต้องการน้ำนม ย่อมรีดนมบ่อยๆ ลูกโคย่อมเข้าหาแม่โคบ่อยๆ บุคคล ย่อม ลำบากและดิ้นรนบ่อยๆ คนเขลาย่อมเข้า ถึงครรภ์บ่อยๆ สัตว์ย่อมเกิดและตายบ่อยๆ บุคคลทั้งหลายย่อมนำซากศพไปป่าช้าบ่อยๆ ส่วนผู้มีปัญญาถึงจะเกิดบ่อยๆ ก็ เพื่อได้มรรคแล้วไม่เกิดอีก ดังนี้

ทายกย่อมแสวงหาบุญญเขตต ครั้นพบแล้ว ย่อมถวายทานบ่อยๆ เขานั่งใกล้บัณฑิตแล้วย่อมได้ฟังพระสัทธรรมบ่อยๆ ... เขาย่อมพ้นจากทุกข์ได้ ด้วยอุบายอย่างนี้

ขออนุโมทนาครับ

อนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ