พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 156 บทว่า ปุพฺเพ ได้แก่ กาลก่อน คือ ในชาติทั้งหลายที่ล่วงมาแล้ว.
ความเป็นผู้มีกุศลอันสั่งสมไว้แล้วชื่อว่า กตปุญฺตา.
จิตท่านเรียกว่า อัตตา อีกอย่างหนึ่ง อัตภาพทั้งสิ้นท่านก็เรียกว่า อัตตา.
การตั้งความปรารถนา อธิบายว่า การประกอบไว้ คือการวางไว้
ซึ่งตนนั้นโดยชอบ ชื่อว่า สัมมาปณิธิ.
..........................................
ถ้าไม่ได้อ่านพระสูตร นี้ผมไม่ทราบว่า จิต ท่านเรียกว่า อัตตา นะครับ
ขออนุโมทนา และ ขอให้ท่านผู้รู้ ช่วยอนุเคราะห์ เกี่ยวกับ ข้อความ คำว่า อัตตา ในความคิดเห็นข้างบนนี้ ให้ทราบโดยละเอียดด้วย ขอบคุณครับ
ขออนุโมทนาครับ เพิ่งทราบเช่นกันครับ
เป็นอัตตาโดยชื่อ แต่โดยสภาวะแล้ว....เป็นอนัตตา
" สัพเพ ธัมมา อนัตตา "
การตั้งตนไว้ชอบ จากคนที่ไม่มีศรัทธา ก็ตั้งอยู่ในศรัทธา จากผู้ไม่มีปัญญา ก็อบรม
ปัญญาให้เกิด
ขออนุโมทนาด้วยนะครับ ขึ้นอยู่กับความเข้าใจเป็นสำคัญ สภาพธรรม ไม่มีเปลี่ยน
ครับ เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น