หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๔๓]

ไม่โกรธเป็นบุญ

เวลาที่เห็นคนกำลังเดือดร้อนทุกข์ยากช่วยทันทีขณะใด ขณะนั้นเป็นบุญ แต่โดยไม่หวัง ไม่ใช่ว่าจะได้บุญมากๆ ทำไปเพื่อจะได้บุญมากๆ แต่ว่าขณะใดที่กุศลจิตเกิดขณะนั้นเป็นบุญ จะมากหรือจะน้อยอยู่ที่ว่ากุศลจิตเกิดมากหรือว่ากุศลจิตเกิดน้อย แต่ไม่ใช่ว่าเมื่อทำไปแล้ว ช่วยไปแล้วก็หวังบุญ ขณะที่กำลังหวังบุญหรือต้องการบุญขณะนั้นไม่ใช่บุญ ขอให้ทราบไว้ด้วย ที่จะรู้ว่าจะได้บุญมากหรือบุญน้อย ก็คือกุศลจิตเกิดมากหรือว่ากุศลจิตเกิดน้อย

เวลาใดที่โกรธใครก็ตามขณะนั้นเป็นบุญหรือเปล่า ไม่เป็น เวลาที่ให้อภัยและก็เข้าใจเขาว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะโกรธ การโกรธนั้นไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยทั้งเขาทั้งเรา เวลาที่เราโกรธก็ไม่ได้ทำให้คนที่เขาถูกเราโกรธดีขึ้น หรือว่าใจของเราในขณะนั้นก็รุ่มร้อน ขณะนั้นไม่ใช่บุญ เพราะฉะนั้นถ้ามีเมตตาและไม่โกรธขณะนั้นเป็นบุญหรือเปล่า ไม่โกรธเป็นบุญ เพราะฉะนั้นก็รู้แล้วว่าบุญอยู่ที่ไหน วันหนึ่งๆ อยากจะได้บุญมากสักเท่าไหร่หาเอาเอง คือว่าไม่ต้องไปทำอะไรให้ลำบากเลยสักนิดเดียว ขณะที่ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ขณะนั้นเป็นบุญ ไม่ใช่ถามว่า ทำอย่างนี้แล้วจะได้บุญมากไหม ทำอย่างนั้นแล้วจะได้บุญมากไหมนั่นคือความหวังผลบุญ ซึ่งไม่ใช่บุญ ความหวังผลนั้นจะต้องเป็นโลภะเป็นความต้องการ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ