ผู้ฟัง ชอบช่วยเหลือคนอื่น

ท่านอาจารย์ มีฉันทะในการช่วย แล้วก็พอใจที่จะกระทำการช่วยเหลือ เวลาที่มีฉันทะในการช่วยเหลือคนอื่น มนสิการสนใจ ใส่ใจในเรื่องที่จะช่วย หรือไม่

ผู้ฟัง สนใจ

ท่านอาจารย์ นี่ก็เป็นหน้าที่ที่ต่างกันแล้ว พอใจเฉยๆ กับลักษณะที่มนสิการ หรือความใส่ใจปรากฏให้รู้ได้ ก็จะเห็นความละเอียดของการช่วยเหลือ การช่วยเหลือก็หลากหลายตามประเภทของมนสิการว่า มีความใส่ใจที่จะช่วยระดับไหน บางคนก็ให้เงิน แล้วแต่ว่าเขาจะไปใช้อะไรในการซื้อเสื้อผ้า อาหาร เครื่องนุ่งห่ม หรือไปใช้เป็นค่าเล่าเรียน อะไรก็แล้วแต่ นั่นคือฉันทะในการให้ แต่บางคนมนสิการปรากฏด้วย เด็กแค่นี้จะใช้เสื้อขนาดไหน ใช้แล้วจะใช้ได้ถึงปีไหม หรือขยายให้ขนาดใหญ่ขึ้นอีกนิดหนึ่ง ก็จะใช้ได้ถึง ๒ ปี

เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นว่า สภาพธรรมละเอียดจริงๆ มีฉันทะ แล้วก็มีมนสิการเกิดร่วมกันด้วย แต่มนสิการจะแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจมากน้อยแค่ไหน ก็สามารถจะปรากฏได้

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 432