ข้อความบางตอนจาก พรหมเทวสูตร

ว่าด้วยพระพรหมเทวะโปรดมารดา

ก็สมัยนั้นแล นางพราหมณีผู้มารดาของท่านพระพรหมเทวะถือการ

บูชาบิณฑะแก่พรหมเป็นนิตย์.

ครั้งนั้นแล ท้าวสหัมบดีพรหมคิดว่า นางพราหมณีผู้มารดาของท่าน

พระพรหมเทวะนี้แล ถือการบูชาบิณฑะแก่พรหมเป็นนิตย์ ไฉนหนอ เรา

พึงเข้าไปหานางแล้วทำให้สลดใจ.

(๕๖๕) ลำดับนั้น ท้าวสหัมบดีพรหมหายไปในพรหมโลกปรากฏ

แล้วในนิเวศน์ของมารดาแห่งท่านพระพรหมเทวะ เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีกำลัง

พึงเหยียดออกซึ่งแขนที่คู้เข้าแล้ว หรือพึงคู้เข้าซึ่งแขนที่เหยียดออกแล้ว ฉะนั้น .

ครั้งนั้นแล ท้าวสหัมบดีพรหมลอยอยู่ในอากาศ ได้กล่าวกะนาง

พราหมณีผู้มารดาของท่านพระพรหมเทวะด้วยคาถาทั้งหลายว่า

ดูก่อนนางพราหมณี ท่านถือการ

บูชาด้วยก้อนข้าวแก่พรหมใด มั่นคงเป็น

นิตย์ พรหมโลกของพรหมนั้นอยู่ไกลจาก

ที่นี้ ดูก่อนนางพราหมณี ภักษาของพรหม

ไม่ใช่เช่นนี้ ท่านไม่รู้จักทางของพรหม

ทำไมจึงบ่นถึงพรหม.

ดูก่อนนางพราหมณ์ ก็ท่านพระ-

พรหมเทวะของท่านนั้น เป็นผู้หมดอุปธิ

กิเลส ถึงความเป็นอติเทพ ไม่มีกิเลสเป็น

เครื่องกังวล มีปกติขอ ไม่เลี้ยงดูผู้อื่น

ท่านพระพรหมเทวะที่เข้าสู่เรือนของท่าน

เพื่อบิณฑบาต เป็นผู้สมควรแก่บิณฑะที่

บุคคลพึงนำมาบูชา ถึงเวท มีตนอบรม

แล้ว สมควรแก่ทักษิณาทานของมนุษย์

และเทวดาทั้งหลาย ลอยบาปเสียแล้ว อัน

ตัณหาและทิฏฐิไม่ฉาบทาแล้ว เป็นผู้

เยือกเย็นกำลังเที่ยวแสวงหาอาหารอยู่.

สาธุ