การรู้ปริยัติเพื่อไปถึงปฏิบัติ ไม่ใช่รู้ชื่อเฉยๆ ว่า มีจิต เท่าไร พระสูตรเรื่องอะไรบ้าง แต่ปริยัติ (มีปัญญาเกิดร่วมด้วย) คือ เข้าใจว่าสภาพธัมมะมีอยู่ในขณะนี้ ไม่ได้มีอยู่ในตำรา เมื่อเข้าใจถูกต้องอย่างนี้แล้ว จึงจะนำไปสู่ปฏิบัติ (คือ สติระลึกรู้สภาพธัมมะที่มีในขณะนี้) แต่ถ้าเข้าใจปริยัติว่า คือ เข้าใจแต่เรื่องราวหรือชื่อต่างๆ เพลินไปกับชื่อ โดยลืมว่า ลักษณะสภาพธัมมะที่อยู่ในตำรา ก็มีอยู่ในขณะนี้เอง ก็จะไม่สามารถที่สติจะระลึกสภาพธัมมะที่มีในขณะนี้ได้เลย ดังนั้น ความเข้าใจที่มั่นคงว่า สภาพธัมมะมีอยู่ในขณะนี้ (สัจญาณ) จึงเป็นทางที่จะไปสู่การปฏิบัติ (กิจญาณ) และการศึกษาธัมมะที่ถูกต้อง

บางครั้งเราก็เพลินไปกับเรื่องชื่อธรรม อยากรู้เยอะๆ แต่ลืมจุดประสงค์ที่แท้จริง คือ เพื่อขัดเกลากิเลส อบรมบารมีในชีวิตประจำวัน และอบรมเจริญสติปัฏฐาน

นี่แหละคือ จุดประสงค์ที่ถูกต้อง เป็นการศึกษาเพื่อสละกิเลสจริงๆ ครับ อนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ