อ.ณภัทร: ผมขอทวบทวนอีกครั้ง เพราะว่า ทิฏฐิ ก็มี ๑๐ แต่ก็ไม่พูดถึงมากมายขนาดนั้น ขอพูดถึงแค่ สักกายทิฏฐิ ก็กล่าวถึงข้อความนี้ว่า

สมัย ชื่อว่า ทิฏฐิเพราะไปพร้อมกัน คือเกี่ยวพันกันไปโดยภาวะเป็นสังโยชน์ เป็นอารมณ์ของตน ครับ ก็ขอท่านอาจารย์สรุปอีกทีตรงนี้ครับ

ท่านอาจารย์: อารมณ์ คืออะไร?

อ.ณภัทร: อารมณ์ คือสิ่งที่จิตรู้ในแต่ละขณะครับ

ท่านอาจารย์: เดี๋ยวนี้รู้อะไร?

อ.ณภัทร: เดี๋ยวนี้รู้เสียงครับ

ท่านอาจารย์: รู้ว่า เป็นอะไร?

อ.ณภัทร: ยังไม่รู้ว่า เป็นอะไรเลยครับ

ท่านอาจารย์: เสียงของเราหรือเปล่า?

อ.ณภัทร: เสียงของเรา ใช่ครับ

ท่านอาจารย์: เสียงของคนโน้น คนนี้ คนนั้น ต้นไม้ นกหวีดอะไรหรือเปล่า?

อ.ณภัทร: ไม่เลยครับ

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น จนกว่าจะเข้าใจถูกต้อง คือสมัยของความเข้าใจความเป็นจริงขณะนั้นทันที

อ.ณภัทร: ครับ สมัย ชื่อว่าทิฏฐิ เพราะไปพร้อมกัน คือเกี่ยวพันกันไปโดยภาวะเป็นสังโยชน์ เป็นไปในอารมณ์ของตนครับ

ท่านอาจารย์: แล้วแต่ขณะนั้นจะเป็นอะไร ใช่ไหม? เสียงเรา เสียงนก เสียงกา ก็แล้วแต่

อ.ณภัทร: ครับ จนกว่าที่จะดับความเห็นผิด ใช่ไหมครับ?

ท่านอาจารย์: โดย?

อ.ณภัทร: โดยความเข้าใจถูก คือปัญญา

ท่านอาจารย์: เมื่อไหร่?

อ.ณภัทร: เมื่อรู้ตรงลักษณะสภาพธรรมนั้นๆ

ท่านอาจารย์: ในสมัยที่สิ่งนั้นปรากฏ

อ.ณภัทร: ครับ เข้าใจครับ หมดความสงสัย ชัดเจนครับท่านอาจารย์

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.ณภัทร ด้วยความเคารพค่ะ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ

ธรรมมีมานัสพร้อม รับฟัง อันเกิดกุศลดัง ธาตุรู้ จิตเจตสิกเป็นพลัง เสริมส่ง หนุนแฮ กราบอาจารย์สุจินต์ผู้ เปี่ยมด้วยเมตตา