ผมได้ฟังท่านอาจารย์สุจินต์บรรยายธรรม

ในเทปวิทยุม้วนที่ ๑๖ ตอนที่ ๙๑๗

แล้วสะท้อนใจมาก

ท่านเมตตาบรรยายความว่าพอสรุปได้ว่า

คนเราเวลาเห็นใครยิ้มแย้มก็ดีใจ สบายใจ แต่พอเห็นใครหน้าบึ้ง ก็ไม่สบายใจ

เรามักฝากโลภะ โทสะไว้กับคนอื่น ทั้งๆ ที่คนอื่นทำอะไรกับจิตใจเราไม่ได้

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ

ผมฝากไว้ทั่วไปเลยครับ พอเห็น พอได้ยิน ก็รับคืนมาเป็นของตัวทันที

หากไม่ได้ฟังคำสอนของท่านอาจารย์ คงไม่รู้เรื่องอะไรเลย ครับ

อยากรบกวนคุณจักรกฤษณ์ กรุณาขยายที่ท่านอาจารย์ได้อธิบายไว้ให้ได้เป็นความรู้

ได้ไหมค่ะ แล้วแต่จะกรุณาค่ะ

เรียนคุณ amara ความเห็นที่ ๒

คำสอนของท่านอาจารย์ที่อธิบายได้อย่างกระจ่างแจ้งอยู่ที่หัวข้อข้างล่างนี้ครับ

ไม่โทษคนอื่น ระวังจิตของตน

อกุศลของเราฝากไว้ที่คนอื่น?

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ทุกท่านครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ดิฉันอ่านหัวข้อสนทนาธรรมนี้แล้ว ตื้นตันจนน้ำตาไหล เพราะตนเองมีกิเลสที่โทษอกุศลจิตของผู้อื่น เป็นเหตุให้เกิดอกุศลของตนเอง แทนที่จะเจริญพรหมวิหารสี่ ตามที่ท่านอาจารย์ได้แนะนำ

ขออนุโมทนาและขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ และคุณจักรกฤษณ์

เป็นอย่างยิ่งค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

บัณฑิตพึงละธรรมฝ่ายดำเสีย พึงเจริญธรรมฝ่ายขาว

พึงปรารถนาความยินดีในวิเวก ที่สัตว์ยินดีได้ยาก