หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๑๐๖๓]

จะมีชีวิตอีกนานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้เลย

อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ สนทนาธรรมที่บ้านคุณทักษพลและคุณจริยา เจียมวิจิตร ๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๘

ใครว่าร้าย ไม่โกรธ อดทนไหม แต่ไม่อดทนเท่ากับที่จะรู้ว่าขณะนั้นไม่ใช่เรา ไม่มีเรา เพราะฉะนั้น เป็นสิ่งที่ประเมินประมาณค่าไม่ได้เลยของความเข้าใจที่ได้รับจากผู้ที่ได้ทรงตรัสรู้ เพราะฉะนั้น ถ้าไม่มีคำของผู้ที่บำเพ็ญพระบารมีเพื่อให้เราได้ฟังได้รู้ความจริงด้วย โลกจะมืดไปอีกนานเท่าไหร่ แต่แสงสว่างแม้เพียงเล็กน้อย บ่อยขึ้น มากขึ้น เพิ่มขึ้น ก็สามารถที่จะเห็นสิ่งที่มีจริงทีละเล็กทีละน้อย จนกระทั่งไม่มีความสงสัยในคำที่ได้ฟัง

จะมีชีวิตอีกนานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้เลย สิ่งที่ประเสริฐที่สุดคือความเข้าใจถูกแสงสว่างที่ได้เข้าใจความจริง เบิกบานว่าได้เข้าใจบ้าง แล้วก็สะสมการที่จะเห็นประโยชน์ ทำให้เป็นปัจจัยให้ได้ฟังอีก เข้าใจอีกบ้าง จนกว่าจะประจักษ์แจ้งความจริง เบิกบาน ไม่เดือดร้อนเลย เพราะเหตุว่าไม่มีใคร ไม่มีตัวตนที่จะไปบันดาลอะไรได้นอกจากความเข้าใจคำที่ได้ฟัง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

จะมีชีวิตอีกนานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้เลย สิ่งที่ประเสริฐที่สุดคือความเข้าใจถูก แสงสว่างที่ได้เข้าใจความจริง เบิกบานว่าได้เข้าใจบ้าง แล้วก็สะสมการที่จะเห็นประโยชน์ ทำให้เป็นปัจจัยให้ได้ฟังอีก เข้าใจอีกบ้าง จนกว่าจะประจักษ์แจ้งความจริง เบิกบาน ไม่เดือดร้อนเลย เพราะเหตุว่าไม่มีใคร ไม่มีตัวตนที่จะไปบันดาลอะไรได้ นอกจากความเข้าใจคำที่ได้ฟัง

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ