ยาก...แต่ก็เป็นเพียงหนทางเดียวครับ จึงต้องคอยเตือนตัวเองเสมอว่า ที่ไม่อดทนที่ไม่เพียร ก็เป็นเพราะอกุศล เป็นภัยร้าย เป็นดุจไฟที่ไหม้บนศรีษะ เป็นดุจลูกศรที่แทงทะลุหัวใจ ที่เรายังละไม่ได้ถ้าเรายังมีกิเลสหนาอยู่ และไม่ใช่เราที่จะดับไฟหรือดึงลูกศรออกได้ แต่เป็นปัญญาขั้นสูงที่จะกระทำกิจนั้น และการจะไปถึงปัญญาขั้นสูงได้ก็ยังจะต้องก้าวต่อไปโดยการเจริญปัญญาขั้นฟัง ฟังให้เกิดความเข้าใจในพระธรรมตามการสั่งสม ครับ

อกุศล ช่างน่ากลัวขนพองสยองเกล้า แต่ผลของอกุศล ช่างน่ากลัวยิ่งกว่า

ละคลายอกุศล ด้วยการเจริญกุศลทุกประการ เพียรฟังธรรม อบรมเจริญปัญญาครับ

ต้องมั่นคงว่า เป็นธรรมและเป็นธรรมดา แม้อกุศลที่เกิดขึ้น

ยอมรับว่าเหนื่อยและยากจริงๆ ค่ะ ท้อในบางครั้งแต่ไม่ถอยค่ะ

การได้อ่านข้อธรรม และฟังธรรม เป็นการเพิ่มศรัทธาไม่ให้เหือดแห้งไป

เพราะยังมีเรา ไม่เท่าไม่ทัน

สัตว์โลกมี ๒ ทางเลือกคือ อบรมเจริญปัญญาจนสูงสุดเพื่อออกจากวัฏฏะหรือหมุนเกลียวลึกเข้าไปในวัฏฏะโดยไม่อบรมเจริญปัญญาและกิเลสพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เกิดแล้วก็ตายซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยไม่มีวันจบสิ้น เพราะฉะนั้น ไม่ว่าหนทางหลุดพ้นจะยากและใช้เวลานานสักเพียงใดก็จะฟันฝ่าให้ได้

เหนื่อยเป็น "ธรรม" ยากเป็น "ธรรม" ท้อเป็น "ธรรม" มีจริง
แต่จะเป็นธรรมจริงๆ เมื่อปัญญาเข้าใจและรู้ว่าเป็น "ธรรม"

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ