พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 555

๔. ทสกัมมสูตร ว่าด้วยอสัตบุรุษและสัตบุรุษ

[๒๐๘] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงอสัตบุรุษ และอสัตบุรุษยิ่งกว่าอสัตบุรุษ กับสัตบุรุษ และสัตบุรุษยิ่งกว่าสัตบุรุษ ท่านทั้งหลายจงฟังทำในใจให้ดี เราจักกล่าว ภิกษุทั้งหลายรับพระพุทธพจน์แล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่าภิกษุทั้งหลาย อสัตบุรุษเป็นไฉน? บุคคลบางคนในโลกนี้เป็นผู้ทำปาณาติบาตทำอทินนาทาน ทำกาเมสุมิจฉาจาร พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบพูดเพ้อเจ้อ มีอภิชฌา มีจิตพยาบาท มีความเห็นผิด นี้เรียกว่า อสัตบุรุษ. อสัตบุรุษยิ่งกว่าอสัตบุรุษเป็นไฉน? บุคคลบางคนเป็นผู้ทำปาณาติบาตฯลฯ มีความเห็นผิดด้วยตนเองด้วย ชักชวนผู้อื่นให้เป็นอย่างนั้นด้วย นี้เรียกว่าอสัตบุรุษยิ่งกว่าอสัตบุรุษ.อสัตบุรุษยิ่งกว่าอสัตบุรุษ.