* มิตรดีที่เป็นบุคคล ซึ่งช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ก็เพียงในชาตินี้ที่ได้พบกัน แล้วก็ต้องจากกันไปตามกรรมของแต่ละบุคคล

* มิตรที่แท้จริงก็คือบุญหรือกุศล ที่จะเกื้อกูลให้ได้รับประโยชน์สุขทั้งในปัจจุบัน และในภพหน้า

* บุญคือสภาพที่ดีงาม ที่สละ ชำระจิตให้สะอาดจากบาปอกุศลทั้งหลาย และยังนำผลที่ดีมาให้ต่อไป

* กุศลก็คือสภาพที่ดีงาม ที่ป้องกัน กำจัด ตัด ทำลาย บาปอกุศล ทั้งที่เกิดขึ้นแล้วและยังไม่เกิดขึ้น (เหมือนใบหญ้าคาที่มีคมทั้งสองด้าน)

* จิตที่เป็นกุศลหรือเป็นบุญ เพราะมีสภาพเจตสิกที่ดีงามต่างๆ เช่น ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ อโลภะ อโทสะ ปรุงแต่ง และถ้ามีปัญญาเกิดร่วมด้วย ก็จะยิ่งเป็นบุญกุศลที่ประกอบด้วยความเห็นถูกตามความเป็นจริง ซึ่งจะนำไปในประโยชน์สุข และขจัดขัดเกลากิเลสต่อไป

* กุศลจิตหรือบุญ ซึ่งประกอบด้วยสภาพธรรมที่ดีงามต่างๆ นี้ แม้เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป แต่จะสะสมสืบต่อไปในจิต และเป็นที่พึ่งอาศัยให้ได้รับประโยชน์สุขทั้งในภพนี้ และในภพต่อๆ ไป

* ดังนั้นบุญกุศลที่ได้กระทำไว้แล้ว จึงเป็นมิตรที่แท้จริงที่จะติดตามไปเกิ้อกูล อุปการะ แม้ในภพหน้า

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ