ในพระไตรปิฎกก็แสดงความเป็นมาของจิต ถอยกลับไปแต่ละขณะจนถึงขณะเกิด สืบต่อจากจุติจิต คือ จิตขณะสุดท้ายของชาติก่อน ถอยไปจนถึงปฏิสนธิของชาติก่อน เคยเป็นทุกบุคคล จะยากดีมีจน มีลาภ มียศ มีสรรเสริญ ชั่วคราวเท่านั้นเอง และจริงๆ แล้วก็คือการที่เราไม่รู้ความจริง กับการรู้ความจริงนั้นต่างกันมาก เพราะว่าถ้าไม่รู้ความจริง ไม่รู้เหตุของการที่เราจะได้ลาภหรือเสื่อมลาภ ได้ยศหรือเสื่อมยศ ได้สุขหรือทุกข์ นินทาหรือสรรเสริญ อาจจะโทษคนอื่น อย่างเช่น ถูกรถชน ก็ว่าคนขับขับไม่ดี เขามาชนเรา แต่อย่าลืมว่าจริงๆ แล้วตลอดทั้งตัวตั้งแต่ศีรษะจรดเท้ามีกายปสาทซึมซาบ

ใครจะไม่ให้กายปสาทเกิดก็ไม่ได้ เป็นรูปที่เกิดจากกรรม พิสูจน์ได้เลยเดี๋ยวนี้ กระทบตรงไหนที่มีการรู้ว่าแข็งหรืออ่อน ตรงนั้นมีกายปสาท เป็นรูปที่สามารถกระทบกับสิ่งที่สัมผัสกาย ทำให้มีการรู้ว่าสิ่งที่กระทบนั้น อ่อนหรือแข็ง เย็นหรือร้อน ตึงหรือไหว ชั่วหนึ่งขณะที่มีการกระทบ แล้วมีจิตเกิดขึ้นรู้แล้วก็ดับไป

@ สนทนาธรรมที่เมืองพาราณสี (1)