หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๒๗]

ไม่ควรประมาทกุศลแม้เพียงเล็กน้อย

เกิดเป็นมนุษย์ก็คงไม่ลืม เป็นผลของกุศลกรรมหนึ่ง แต่ว่ามีการเห็นครั้งหนึ่งไม่ได้มีแต่กุศล มีอกุศลมากที่สะสมด้วยความไม่รู้สืบต่อ เพราะฉะนั้น ถึงแม้ว่ากุศลกรรมทำให้เกิดเป็นมนุษย์แล้วก็มีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรม ก็ต้องเข้าใจตามความเป็นจริงด้วยว่าเพียงแค่เป็นมนุษย์แต่ว่ามนุษย์ก็ต่างกันตามอัธยาศัยซึ่งสะสมมา ถ้าใครสะสมความโลภ ความโกรธ ความริษยามากๆ เราก็จะเห็นการกระทำและคำพูดจากการสะสมนั้นๆ ซึ่งทำให้แต่ละบุคคลต่างกัน เมื่อบุคคลต่างกันมากมายอย่างนี้ ก็เป็นการพิสูจน์ธรรมว่าทุกขณะที่มีการเห็น แล้วอะไรเกิดขึ้น สิ่งนั้นสะสมแล้ว ไม่รู้ในสิ่งที่กำลังปรากฏ เห็นแล้วจริง มีสิ่งที่ปรากฏจริง ไม่รู้ความจริงของสิ่งที่ปรากฏ ดับไปแล้ว ความไม่รู้นั้นก็สะสมต่อไปเรื่อยๆ

เพราะฉะนั้น การสะสมสิ่งที่มี ก็ทำให้เป็นการปรากฏของแต่ละบุคคล ซี่งจะแก้ไขคนอื่นได้ไหม? เห็นชัดเลยใช่ไหมว่าแต่ละคนโลภะมากหรือว่าโทสะมาก แต่ลืมตัวเองที่จะรู้ว่าเวลาที่โลภะเกิด โทสะเกิด นี่ระดับไหน เพราะฉะนั้น การที่จะรู้ความจริง ก็คือ สามารถเข้าใจธรรมที่เกิดขึ้นกับตนแล้วปัญญาที่ได้สะสมมาก็เริ่มเห็นโทษของอกุศล ถ้าไม่เห็นโทษของอกุศล เราจะแก้อกุศลด้วยความประพฤติทางกายทางวาจาในชีวิตประจำวันแม้เพียงเล็กๆ น้อยๆ ได้ไหม? ซึ่งไม่ควรประมาทกุศลแม้เพียงเล็กน้อยในชีวิตประจำวัน เพียงขณะหนึ่งที่ทำความดี ขณะนั้นก็สะสมที่จะเป็นคนดีในลักษณะนั้นๆ ต่อไป

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบอนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่ง และกราบยินดีในความดีของทุกๆ ท่านด้วยค่ะ

กราบอนุโมทนาสาธุ เจ้าค่ะ