[เล่มที่ 22] พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้าที่ 200

ข้อความตอนหนึ่งจาก ...

เทวทูตสูตร

[๕๒๔] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว พระยายมได้มีความดำริอย่างนี้ว่า พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย เป็นอันว่าเหล่าสัตว์ที่กรรมลามกไว้ในโลกย่อมถูกนายนิรยบาลลงกรรมกรณ์ ต่างชนิดเห็นปานนี้ โอหนอ ขอเราพึงได้ความเป็นมนุษย์ ขอพระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพึงเสด็จอุบัติในโลกขอเราพึงได้นั่งใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นพึงทรงแสดงธรรมแก่เรา และขอเราพึงรู้ทั่วถึงธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นเถิด.

ชาตินี้เราอยู่ในสุคติภูมิ ได้พบพระพุทธศาสดา พระธรรมคำสอนยังอยู่ เป็นลาภของเราแล้วหนอที่ได้ฟังธรรมะ

ขออนุโมทนาคุณเจตสิกค่ะ

พระยายมก็ยังอยากเกิดเป็นมนุษย์ครับ เพราะฉะนั้น การได้เกิดเป็นมนุษย์และได้ฟังพระธรรมของพระพุทธเจ้า ได้เข้าใจ ได้น้อมประพฤติปฏิบัติตาม ก็เป็นเหมือนกับการได้รับอริยทรัพย์อันประเสริฐ ซึ่งเป็นทรัพย์ที่ไม่สูญหาย โจรลักไม่ได้ และแม้จะสิ้นชีวิตไปจากโลกนี้ ทรัพย์นั้นก็ยังสะสมสืบต่ออยู่ในจิตครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ