[เล่มที่ 37] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้าที่ 143

ข้อความบางตอนจาก

ทานสูตร

แต่ให้ทานเป็นเครื่องปรุงแต่งจิต เขาให้ทานเช่นนั้นแล้ว เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้น พรหม เขาสิ้นธรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความเป็นใหญ่แล้วเป็นผู้ไม่ต้องกลับมา คือ ไม่มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ดูก่อนสารีบุตรนี้ เหตุปัจจัย เป็นเครื่องให้ทานเช่นนั้นที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก และเป็นเครื่องให้ทานเช่นนั้นที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มาก.

อรรถกถาทานสูตรที่ ๙

บทว่า จิตฺตาลงฺการ จิตฺตปริกฺขาร  ความว่าเป็นเครื่องประดับและเป็นเครื่องแวดล้อมจิต อันสัมปยุตด้วยสมถะและวิปัสสนา.

บทว่า พฺรหฺมกายิกาน เทวาน สหพฺยต  ความว่าเขาไม่อาจเกิดขึ้นในภูมินั้นได้ด้วยทาน ก็เพราะเหตุที่ทานนั้น เป็นเครื่องประดับจิตอันประกอบด้วยสมถะและวิปัสสนา ฉะนั้น เขาจึงทำฌานและอริยมรรคให้บังเกิด ด้วยจิตอันประดับด้วยทานนั้นแล้วย่อมเกิดขึ้นในภูมินั้นด้วยฌาน.

สาธุ ขออนุโมทนา ฯ

เพราะเหตุว่า เมื่อจิตอ่อนโยนแล้วจากการให้ทานเป็นต้น ย่อมเป็นเหตุใกล้ให้เกิด สติปัญญา

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ