จำเป็นหรือไม่ครับ ที่จะต้องประจักษ์แจ้งสภาวะธรรม ตามความเป็นจริงที่ปรากฏ ด้วยปัญญาของเราเองทั้งหมดในอภิธรรมปิฎก (ทั้งหมดไม่มีเหลือเลยนะครับ) ไม่ว่าจะจากการฟังหรือการอ่าน ซึ่งไม่สามารถประมาณเวลาที่ต้องใช้ในการทำความเข้าใจและน้อมนำมาพิจารณายาวนานมากๆ ๆ ๆ ถึงจะมีสิทธิ ประหารกิเลสได้เด็ดขาด ขอบคุณมากครับถ้าจะช่วยให้ความกระจ่าง

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนา

สาธุ

คำว่าอภิ แปลว่ายิ่งใหญ่ อภิธรรมคือธรรมที่ยิ่งใหญ่ เพราะเป็นอนัตตา ไม่อยู่ใน

อำนาจบังคับบัญชาของผู้ใด เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้แล้ว พระองค์ทรง

เทศนาธรรมทั้งปวงที่ทรงตรัสรู้ พร้อมทั้งเหตุปัจจัยของธรรมทั้งปวงนั้น โดยสภาพ

ความเป็นจริงของธรรมนั้นๆ พระองค์ทรงเคารพธรรมที่ทรงตรัสรู้ พระองค์มิได้ทรง

เทศนาว่าธรรมทั้งปวงอยู่ในอำนาจของพระองค์ แต่ทรงเทศนาว่า พระองค์เองก็ไม่

สามารถบันดาลให้ผู้ใดพ้นทุกข์ หรือบรรลุมรรค ผล นิพพานได้ การประพฤติปฏิบัติ

ธรรมเท่านั้น ที่เป็นปัจจัยให้ผู้ปฏิบัติบรรลุมรรค ผล นิพพาน พ้นทุกข์ได้ ปรมัตถธรรม

หรืออภิธรรมนั้น มิใช่ธรรมที่เหลือวิสัยที่จะเข้าใจได้ เพราะปรมัตถธรรมเป็นธรรมที่มีจริง

ฉะนั้น ความเห็นถูก ความเข้าใจถูก จึงเป็นการรู้ความจริงของ ปรมัตถธรรม ตามสภาพ

ลักษณะของปรมัตถธรรมนั้นๆ

จากหนังสือ ปรมัตถธรรมสังเขป หน้า ๕

ขออนุโมทนาครับ

เป็นเรื่องของปัญญา ที่ค่อยๆ เจริญขึ้น ด้วยการเพียรฟัง

เมื่อสภาพธรรมปรากฏ จึงระลึกรู้ตาม เรียกว่ามีสติ

รู้ว่านั่นเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏ เป็นธรรม เป็นอนัตตา

เพียรระลึกไปเรื่อยๆ เป็นขั้นๆ ข้ามไม่ได้เลย เช่นนี้ จนกว่าจะถึงความเป็น

อรหันต์

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนา

ต้องเป็นปัญญาตั้งแต่ต้น สภาพของปัญญาคือ รู้ตามความเป็นจริง

ไม่มีอย่างอื่นจะประหารกิเลสได้ ถ้าไม่อบรมปัญญาค่ะ

ขออนุโมทนา

กราบอนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ