ผู้ที่เป็นสาวกล้วนเป็นผู้ที่ฟังพระธรรม แล้วแต่บารมีว่าสามารถเข้าใจได้มากหรือน้อย ถ้าเข้าใจได้มากสัมมาสติก็เกิดระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง

ฟังให้เข้าใจจริงๆ ว่า ทุกอย่างเป็นธรรมะและเป็นอนัตตา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย

คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ หน้าที่ ๓๘๘

ปัญญาย่อมไม่บริบูรณ์

แก่ผู้มีจิตไม่มั่นคง

ไม่รู้แจ้งซึ่งพระสัทธรรม

มีความเลื่อมใสอันเลื่อนลอย

ธรรมมีอยู่แล้วทุกขณะ แต่ไม่รู้ เพราะว่าเราถูกอวิชชาปิดบังไม่ให้เห็นสภาพธรรม

ตามเป็นจริง เพราะฉะนั้นเราจึงต้องอบรมปัญญา คือ การฟังธรรมให้เข้าใจเพื่อละ

อวิชชาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เรื่อง ชื่อว่าสาวกเพราะฟังพระธรรมของพระพุทธเจ้า

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 281

ข้อความบางตอนจาก เรื่องพระวนวาสีติสสเถระ

บทว่า เอวเมต เป็นต้น ความว่า ภิกษุชื่อว่าเป็นสาวก

เพราะอรรถว่า เกิดในที่สุดแห่งการฟัง หรือเพราะอรรถว่า ฟังโอวาท

และอนุสาสนี ของท่านผู้ชื่อว่าพุทธะ เพราะอรรถว่า ตรัสรู้สังขตธรรม

และอสังขตธรรมทั้งหมด

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ