เมื่ออกุศลจิตขณะใดมีกำลังแรงกล้า ก็จะเป็นเหตุให้เจตนากระทำอกุศลกรรมบถ ๑๐ คือ

กายกรรม ๓ ได้แก่

ปาณาติปาต (ฆ่าสัตว์ที่มีชีวิต) ๑

อทินนาทาน (ถือทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้มาเป็นของตน) ๑

กาเมสุมิจฉาจาร (ประพฤติผิดในกาม) ๑

วจีกรรม ๔ ได้แก่

มุสาวาท (พูดเท็จ) ๑

ผรุสวาท (พูดคำหยาบ) ๑

ปิสุณวาจา (พูดคำส่อเสียด) ๑

สัมผัปปลาปวาจา (พูดเพ้อเจ้อ) ๑
มโนกรรม ๓ ได้แก่

อภิชฌา (คิดเพ่งเล็งเอาของของผู้อื่นมาเป็นของตน) ๑

พยาปาท (คิดเบียดเบียนทำร้ายผู้อื่น) ๑

มิจฉาทิฏฐิ (คิดเห็นผิดว่าผลของกรรมไม่มี เป็นนัตถิกทิฏฐิ คือ เห็นว่าผลที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้เกิดจากกรรม ๑

เห็นผิดว่ากรรมไม่มีผล เป็นอเหตุกทิฏฐิ คือ เห็นว่ากรรมไม่เป็นเหตุให้เกิดผล ๑

เห็นผิดว่ากรรมเป็นเพียงกิริยาอาการของกายเท่านั้น เป็นอกิริยาทิฏฐิ ๑) ๑
เมื่ออกุศลจิตที่เป็นเหตุให้กระทำอกุศลกรรมบถดับไปแล้ว เจตนาเจตสิกที่เกิดกับอกุศลจิตที่ดับไปนั้น ก็เป็นกัมมปัจจัยให้อกุศลวิบากจิต ๗ ดวงเกิดขึ้นเป็นผลของกรรมนั้นๆ เมื่อถึงกาลอันสมควร

ดาวน์โหลดหนังสือ -->

ปรมัตถธรรมสังเขป

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ