คำว่า "สงบ" หมายถึง สงบจากอกุศล จิตขณะนั้นไม่ประกอบด้วยอกุศลเจตสิก คือ โลภะ โทสะ โมหะ หมายความว่า จิตที่สงบคือกุศลจิต จะเป็นความสงบด้วยทาน หรือด้วยการวิรัต คือ งดเว้นการกระทำทุจริตทางกายและวาจาด้วยศีล หรือ ความสงบในสมถะและวิปัสสนา

ภาวนากุศล คือ สมถะและวิปัสสนา ต้องประกอบด้วยความเห็นถูก ตามลำดับขั้นของปัญญานั้นๆ ไม่ว่าสมถะ หรือ วิปัสสนา ต่างเป็นความสงบที่มีปัญญาเห็นโทษของอกุศล ต้องการละและข่มอกุศล ผู้ที่มีปัญญาเห็นอกุศลด้วยความเป็นโทษ คือ เป็นสิ่งที่ควรละควรเว้น ควรขัดเกลา ไม่จำเป็นต้องเลือกเพราะชอบความสงบในสมาธิ แสดงว่าทำเพราะชอบ ไม่ได้ทำเพราะรู้เหตุที่จะทำให้สงบ ไม่ได้ทำเพราะเห็นภัยในโทษของอกุศล สมถะและวิปัสสนาที่แท้จริง ต้องเป็น ไปเพื่อละ เกิดความสลดสังเวช ความหน่ายความคลายความเป็นตัวตน และ เพื่อความหลุดพ้นเป็นที่สุด

อนุโมทนาครับ

อนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

สาธุ ขออนุโมทนาค่ะ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ ทรงแสดงความจริงให้คนอื่นที่ไม่สามารถที่จะรู้ความจริงได้ ได้ฟัง แล้วไตร่ตรอง ถ้ามีปัญญา ก็สามารถที่จะเข้าใจได้ ถึงความต่างกับผู้ที่ อบรมเจริญความสงบ แต่ไม่ได้เข้าใจสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏ ว่า ไม่ใช่เรา
ฝึกจิต ผิดอย่างไร