เพราะจิตที่เป็นกุศลย่อมพาไปสู่สุคติ แต่นั่นไม่ใช่จุดมุ่งหมายสุดท้ายของชาวพุทธ เมื่อจิตเปี่ยมด้วยสัทธาอยู่แล้วและมีความนอบน้อมในพระรัตน-ตรัย ควรอย่างยิ่งที่จะฟังธรรมให้เข้าใจในธรรมเพื่อผลแห่งปัญญา สุดท้ายไม่ต้องเกิดอีก เพราะการเกิดเป็นทุกข์แม้เกิดในสวรรค์ก็เป็นทุกข์ ที่สวรรค์ก็มีเห็น มีได้ยิน มีได้กลิ่น มีลิ้มรส และมีกระทบสัมผัส เพราะเป็นกามภูมิเช่นเดียวกับมนุษยภูมิ มีกามคุณ 5 ปรากฎ คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทางกาย ถ้าเป็นผู้เจริญสติปัฏฐานเป็นปรกติย่อมเจริญปัญญาต่อยอดได้อีกเมื่ออยู่บนสวรรค์ หรือ ที่โลกมนุษย์ เมื่อได้ฟังพระ-ธรรมอีก อยู่บนสวรรค์ผู้ที่ยังมีกิเลสย่อมมีโลภะ โทสะและโมหะซึ่งเป็นโทษเกิดอีกได้และเมื่อจุติจิตเกิดบนสวรรค์ (จิตดวงสุดท้ายทำกิจเคลื่อน) อาจไปปฏิสนธิในอบายภูมิเลยก็ย่อมได้ เพราะทุกอย่างเป็นอนัตตา น่าเสี่ยงที่จะเกิดแล้วเกิดอีกหรือไม่ หากเป็นพระโสดาบันเมื่อใด จะเกิดได้อีกไม่เกิน 7 ชาติและปิดประตูอบายภูมิสนิท เมื่อทำบุญทำกุศลแล้วไม่ต้องหวังในผลแห่งบุญนั้น เพราะทำเหตุไว้ดีต้องได้รับผลดีแน่นอน

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ