คำว่าอธิศีลมีอธิบายหลายนัยครับ

ถ้าเทียบระหว่างศีล ๕ กับ ศีล ๘ ศีล ๘ เป็นอธิศีล

ถ้าเทียบระหว่างศีล ๘ กับศีล ๑๐ ศีล ๑๐ เป็นอธิศีล...

แม้ศีล ๕ ของผู้ไม่เจริญสติปัฏฐาน กับศีลผู้เจริญสติปัฏฐาน ก็ต่างกัน คือ

ศีล ๕ ของผู้เจริญสติปัฏฐาน เจริญอริยมรรค เป็นอธิศีล

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อีกนัยหนึ่งจริงอยู่ ศีลที่เป็นไปในกาลที่พระพุทธเจ้ายังไม่เกิด ฉะนั้น ศีล ๕ ศีล ๑๐ ชื่อว่า ศีลเท่านั้น. ปาฎิโมกขสังวรศีลย่อมเป็นไปในกาลที่พุทธเจ้าทรงอุบัติขึ้นฉะนั้น จึงชื่อว่า อธิศีล.

อีกอย่างหนึ่ง แม้ศีล ๕ ศีล ๑๐ อันผู้ปรารถนาพระนิพพาน สมาทานแล้วก็ชื่อว่าอธิศีลเหมือนกัน

หรือว่า โลกียศีลทั้งหมด ชื่อว่า ศีล เหมือนกัน โลกุตรศีล ชื่อว่า อธิศีล.

ดังนั้นขณะที่สติปัฏฐานเกิด (รู้ลักษณะของสภาพธรรม) ขณะนั้นก็เป็นอธิศีลครับ ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

อธิศีล เป็นศีลอันยิ่ง เช่น ปาฏิโมกขสังวร ของพระภิกษุคือสำรวมระวังทางกาย ทาง

วาจา และอบรมศึกษาเป็นไปเพื่อละเพื่อขัดเกลากิเลส เพื่อปัญญา เพื่อความหลุดพ้น

ได้ความรู้ ความเข้าใจยิ่งขึ้น

ขออนุโมทนาเจ้าของกระทู้และกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

ขอบพระคุณในคำอธิบายเพื่อความเข้าใจ และขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ

ขอบพระคุณและอนุโมทนาค่ะ