ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ทุกคนย่อมปรารถนา บารมีทั้ง ๑๐ แต่กว่าจะถึงพร้อมได้ ก็ต้องค่อยๆ สะสม อบรมไป ทีละเล็ก ทีละน้อย ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับ ความสามารถในการเห็นประโยชน์ และ การพิจารณาสภาพธรรม ของแต่ละบุคคล เพราะว่า เป็นอนัตตา คือ ไม่อยู่ในอำนาจบัญชา

ก่อนที่จะได้ฟังพระธรรม อกุศลจิต ย่อมเกิดมากและ ไม่มีความรู้ ไม่มีความเข้าใจเรื่องการอบรมเจริญมรรคมีองค์ ๘ แต่เมื่อได้ฟังพระธรรมแล้ว ย่อมมีความเข้าใจเรื่องการอบรมเจริญปัญญา แต่ทั้งๆ ที่เข้าใจแล้วว่า วันหนึ่งๆ สัมมาสติ จะเกิดขึ้นระลึก รู้ลักษณะของสภาพธรรม น้อยมาก เพราะฉะนั้น ควรรู้จักตัวเองตามความเป็นจริง ว่า เพราะเหตุใด สัมมาสติ จึงเกิดน้อย แม้ว่าจะเข้าใจหนทางแล้ว แม้จะรู้ว่า หนทางนี้ เป็นหนทางอบรมเจริญปัญญาเป็นหนทางเดียวที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม แต่เพราะเหตุใดสัมมาสติ จึงไม่เจริญ ตามหนทางที่เข้าใจแล้ว เพราะเหตุว่า ทุกคนซึ่งยังมีกิเลส เปรียบเหมือน ผู้ที่เป็นโรค จึงควรพิจารณาว่า จะรักษาโรคที่กำลังเป็นอยู่ให้เป็นผู้ที่แข็งแรง และ สามารถที่จะเดินทางไกล คือ มรรคมีองค์ ๘ เพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง คือ การรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้อย่างไร
ข้อความบางตอนจากหนังสือ บารมีในชีวิตประจำวันโดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

... ขออนุโมทนา ...

ขอนอบน้อมแด่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

ทุกอย่างเป็นอนัตตาจริงครับยากที่สุดที่จะเข้าใจ ตอนเช้ายังพิจารณาศีล รูปธรรม นามธรรมอยู่ ตอนบ่าย โทสะเกิดมาก วุ่นวายไปหมดหาแก่นสารไม่ได้เลย เปรียบเหมือนโรคร้ายที่ยังคงติดอยู่อีกนานแสนนาน (อาจเป็นกัปป์)

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

กิเลส คือ โรคร้าย

"ความไม่มีโรค (ปราศจากกิเลส) จึงเป็นลาภอันประเสริฐ" ถึงจะรู้อย่างนี้ ก็ยังไม่ได้เข้าใจจริงๆ เพราะการจะปลอดจากเชื้อโรคไม่ใช่ของง่ายเลย ยังต้องใช้เวลาในการรักษา เยียวยา อนุบาลให้แข็งแรงกันต่อไปอีกนาน

ขอบคุณและขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ