เพราะเคยได้อ่านหนังสือธรรมะ บอกว่าคนที่มีปัญญาดีนั้น แสดงว่าอดีตชาติต้องเคยเจริญภาวนามาก่อน จึงได้มีปัญญาดี แต่เท่าที่เห็นคนส่วนใหญ่ที่มีปัญญาทางโลกดี คือเรียนหนังสือเก่งไม่เห็นเขาสนใจในการศึกษาธรรมเลย กลับมองว่าคนที่เข้าวัดปฏิบัติธรรมว่าเป็นคนมีปัญหา

ปัญญาทางโลกต่างกับปัญญาทางธรรม

คำว่า ปัญญาทางโลก หมายถึง ความชำนาญ ความจำ ความคิด ไม่ใช่ปัญญาเจตสิก เพราะไม่ใช่กุศล

แต่ปัญญาทางธรรม หมายถึง ความรู้อย่างถูกต้อง ความเห็นถูก ความรู้ชัด ความรู้แจ้งในสภาพธรรมตามความเป็นจริง โดยลักษณะเป็นปัญญาเจตสิกที่เกิดร่วมกับกุศล

สรุป คำว่าปัญญาทางโลก สภาพธรรม ไม่ใช่ปัญญาเจตสิก แต่เป็น มนสิการ วิตก เป็นต้น

ก็เป็นอีกคำหนึ่ง ที่ภาษาไทยเราเอาคำของภาษามคธมาใช้กันอย่างผิดๆ อย่างเช่น สติ มานะ สัญญา เวทนา เป็นต้น

ขออนุโมทนาค่ะ