ผมหมายถึงพวกเครื่องดื่ม เช่น กาแฟ โอวัลติน หรือเครื่องดื่มชูกำลัง เช่นกระทิงแดง ส่วนเมล็ดทานตะวันนั้นสามารถอ้างว่าเป็นยาได้ไหม

เวลาหลังเที่ยงวันไปแล้วเรียกว่าเวลาวิกาล ในพระวินัยปิฎกพระพุทธองค์ทรงอนุญาตให้พระภิกษุสงฆ์ ซึ่งเป็นนักบวช ดื่มหรือฉันได้บางสิ่งเท่านั้น คือดื่มน้ำเปล่าได้ ดื่มน้ำปานะได้ ดื่มเภสัชได้เมื่อมีเหตุอันสมควร ส่วนอาหารทั้งหลาย จะดื่มหรือฉันไม่ได้ ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ดังนั้น กาแฟ โอวัลติล น้ำนม น้ำนมถั่วเหลือง เป็นต้น ไม่ใช่น้ำปานะ จัดเป็นประเภทอาหาร เช่นเดียวกับเมล็ดทานตะวันก็เป็นอาหาร เวลาวิกาลภิกษุฉันไม่ได้ และจะอ้างเป็นยาไม่ได้ครับ ถ้าหวังความเจริญในพระธรรมวินัยนี้ คือหวังการรู้แจ้งอริยสัจจธรรม จะต้องเป็นผู้ตรงต่อพระธรรมวินัย ถ้าไม่ตรงก็เป็นเครื่องกั้นมรรคผล กั้นการเกิดในสุคติด้วยนะครับ

เพศบรรพชิตเป็นเพศที่สูงมาก ต้องสันโดษ มักน้อย ขัดเกลา หลังเที่ยงไม่ฉันอาหาร ไม่ต้องกังวลกับการแสวงหาอาหาร จะได้มีเวลาศึกษาคันถะธุระ และวิปัสสนาธุระ และการบริโภคอาหารน้อย ทำให้ร่างกายแข็งแรงอายุยืนค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอแสดงความเห็นหน่อย ยังมีของที่สามารถเกบไว้ฉํนได้ ๗ วัน พวก เนยใส เนยข้น อะไรเหล่านั้น ใช่ไหม

ขออนุโมทนา

เรียนความเห็นที่ ๘

เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย เป็นเภสัช ฉันได้ต่อเมื่อมีเหตุ ถ้าฉันแก้หิว เป็นอาบัติ ผิดพระวินัยครับ

ดี