ในพระไตรปิฎกได้ทรงแสดงเรื่องของคติหรือภูมิที่เกิดไว้มาก เป็นของที่แน่นอนว่าทุกท่านจะต้องจากโลกนี้ไป แต่ข้อสำคัญที่สุด คือ ไปไหน ซึ่งการประพฤติปฏิบัติของท่านปกติในชีวิตประจำวันเป็นอย่างไร ย่อมจะเป็นเครื่องแสดงถึงคติที่ไปสู่ภพภูมิข้างหน้าในวันหนึ่ง ขณะนี้ที่กำลังเดินหรือดำเนินหนทางนี้อยู่ ย่อมจะเป็นหนทางที่นำไปสู่ภพใดภูมิใดข้างหน้า

ถ้าท่านเป็นผู้ที่มีปกติเจริญสติระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ย่อมทำให้ท่านมีความเห็นถูก และหนทางข้างหน้านั้นจะทำให้ท่านสามารถรู้แจ้งแทงตลอดในสภาพธรรมที่ปรากฏ เป็นปัญญาที่รู้ชัดตามความเป็นจริงได้ ซึ่งถ้าไม่รู้อย่างนี้ ก็ถอยไป นึกถึงบรรดาสัตว์โลกทั้งหลายที่ไม่ระลึกรู้สภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริงเลย จะมีความติด ความเพลิน ความข้องในการเป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตน ในสุข ในทุกข์ มากมายสักเท่าไรที่จะต้องติดไป หลงไป วนเวียนไป โดยไม่มีวันที่จะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ ถ้าสติไม่เริ่มระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมตั้งแต่เดี๋ยวนี้

การเจริญสติปัฏฐานเป็นปกติ ไม่มีโทษ และเป็นการรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามธรรมดา ... แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 228