อภิชฌา คือ ความยินดี (โลภะ) โทมนัสคือความยินร้าย (โทสะ) กำจัด คือ พรากออกไปด้วยชั่วขณะที่สติปัฏฐานเกิดขึ้นระลึกรู้สภาพธรรม หรือกำจัด คือ พรากออกไปด้วยการข่มไว้และกำจัดไม่ให้เกิดขึ้นอีกเลยด้วอริยมรรค์

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๑- หน้าที่ 669

อธิบายบท วิเนยฺย โลเก อภิชฺฌาโทมนสฺสํ พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน และวิธีประกอบกายานุปัสสนาสติปัฏฐานนั้น ด้วยประการอย่างนี้แล้ว บัดนี้

เพื่อจะแสดงองค์แห่งการละกิเลส จึงได้ตรัสว่า วิเนยฺย โลเกอภิชฺฌาโทมนสฺสํ พึงขจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกได้. บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า วิเนยฺย ได้แก่พรากออกไปด้วยการพรากออกไป

ด้วยองค์นั้น หรือด้วยการพรากออกไปด้วยการข่มไว้.