หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๓๕]

สมบัติที่ประเสริฐที่สุด

ทุกคนเกิดแล้วก็ตายไป ก็ยังคงไม่รู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏแล้วก็ต้องเป็นอย่างนี้ไม่สิ้นสุด ไม่มีทางที่จะออกไปจากการเกิดตายๆ อย่างนี้เลย ด้วยเหตุนี้ เมื่อมีผู้ที่ทรงตรัสรู้ความจริงของสภาพธรรมและทรงแสดงพระธรรม ก็เป็นกาล (เวลา) ที่ผู้มีบุญที่ได้ทำไว้แต่ปางก่อนที่จะได้รับประโยชน์จากพระธรรม เพราะเห็นคุณค่าว่าพระธรรมแต่ละคำเป็นสิ่งซึ่งยากแสนยากที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนตรัสรู้จะได้ตรัสรู้และได้ทรงแสดง และแต่ละคำมีค่ามาก เพราะเหตุว่าไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน เพราะฉะนั้น สมบัติที่ประเสริฐสุดของชีวิตในสังสารวัฏฏ์ ก็คือขณะที่ได้เข้าใจพระธรรม

เกิดมาในโลกมีชีวิตไป วันๆ หนึ่ง ไม่ได้ฟังพระธรรมเลย ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่มีค่าที่ควรจะเข้าใกล้ ก็คือการได้ยินได้ฟังคำซึ่งเป็นคำจริงบ่อยๆ เนืองๆ เหมือนทรัพย์สมบัติซึ่งทางโลกทุกคนอยากได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ เพราะฉะนั้น ทางธรรม มีโอกาสที่จะได้ทรัพย์คือความเข้าใจถูกความเห็นถูกในสิ่งที่มี ซึ่งคนอื่นไม่สามารถที่จะให้ใครได้เลย นอกจากคำจริงที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้แล้ว

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ