วันนี้มีเพื่อนส่งเวปมาให้อ่านบทความธรรมะจากนักเขียนคนหนึ่ง ดิฉันพอจะจับใจ ความได้ว่า ...จริงอยู่ที่เทวดาบรรลุมรรคผลได้ แต่ว่าท่านไม่มีกายให้พิจารณาให้เกิดความแหนงหน่ายเหมือนกายมนุษย์และอยู่ในสถานที่ที่เป็นความสุข ความพอใจที่เป็นโลภะเสียส่วนใหญ่ จึงไม่เหมาะเท่าภพของมนุษย์ที่ได้มีกายเพื่อพิจารณาตามแนวทาง สติปัฏฐาน ๔ เค้าให้เหตุผลว่า ถ้ามีกายมนุษย์จะเป็นทางสะดวกกว่า ในการพิจารณา ให้เห็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน ซึ่งเห็นได้ง่ายในกายใจของมนุษย์ แต่เห็นได้ยากมาก กายทิพย์ ใจทิพย์ของเทวดานางฟ้า อะไรๆ ในความ เป็นทิพย์นั้น ตั้งอยู่เพื่อให้หลงระเริง เพื่อให้เพลิดเพลินยึดติด มีโอกาสอันแคบอยู่ ในการพิจารณาอารมณ์เป็นขณะๆ อยากทราบว่าในพระไตรปิฎกได้กล่าว เกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้อย่างไรคะ รบกวนท่านผู้รู้ ช่วยชี้แนะทีค่ะ
ยังไม่พบข้อความดังกล่าวในพระไตรปิฎกและอรรถกถา แต่มีข้อความอรรถกถา กล่าวถึงเหตุที่แสดงสติปัฏฐานสูตรที่แคว้นกุรุดังนี้
...เชิญคลิกอ่าน...
การเจริญสติปัฏฐานของชาวกุรุ [มหาสติปัฏฐานสูตร]
ในอักขณสูตรแสดงสมัยที่ควรอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ ดังนี้
...เชิญคลิกอ่าน...
ขณะและสมัยในการอยู่ประพฤติพรหมจรรย์
ขออนุโมทนาค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
...เชิญคลิกอ่าน...
มนุษย์ชาวชมพูทวีปประเสริฐกว่ามนุษย์ชาวอุตตรกุรุทวีป และเทวดาชั้นดาวดึงส์ [ฐานสูตร]
ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
ขออนุโมทนาครับ
ยินดีในกุศลจิตค่ะ