ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บางส่วนจากการสนทนาธรรมที่บ้านซ.พัฒนเวศม์ เช้า 6/6/68

... ทับถมความไม่รู้ ไปอีกแค่ไหน และกิเลสทั้งหลายที่เกิดจากความไม่รู้แค่ไหน นี่แหละกว่าจะมีโอกาสได้ฟังคำที่ลึกซึ้งและยาก ต้องเคารพในความลึกซึ้งและยาก ไม่ใช่รีบร้อนไปปฏิบัติ ไปจ้อง ไปทำอะไรให้ผิดปกติ เพราะฉะนั้นทุกคำมีค่ามาก "ธรรมะสิ่งที่มีจริงทั้งปวงไม่เว้นเลยซักอย่างเป็นอนัตตา" เคยเป็นคน เคยเป็นโต๊ะ เคยเป็นเก้าอี้ เคยเป็นนก อะไรก็ตามแค่ปรากฏทางตา กว่าจะเหลือเพียงเท่านั้นจึงจะรู้ความจริงว่าพอไปรวมกันแล้วทุกอย่างปรากฏเป็นนิมิตหมด ให้สภาพจำ ... ไม่ใช่จิต ... เราเพิ่มความรู้เจตสิก ... สภาพจำมีจริงไหม ... เป็นธรรมะหรือเปล่า ... เป็นสภาพรู้หรือเปล่า??

ค่อยๆ เข้าใจในขณะเดียวกันมีนามธรรมอื่นๆ เกิดร่วมกัน แต่จะเป็นจิตไม่ได้เพราะนามธรรมหนึ่งเดียวที่เป็นธาตุรู้แจ้งจะไปทำหน้าที่อื่นไม่ได้เลย จำก็ไม่ได้ รู้สึกก็ไม่ได้ แต่ละหนึ่งเขาแยกกันโดยภาวะความต่าง โดยภาวะของลักษณะของกิจหน้าที่การงาน จึงจะค่อยๆ คลายความเป็นเรา จำก็ไม่ใช่เรา เห็นก็ไม่ใช่เรา ค่อยๆ เพิ่มความเข้าใจความไม่ใช่เรา จนกว่าจะรอบรู้ในปริยัติในสิ่งที่มี

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ