อย่างท่านที่ถาม เดือดร้อนใจที่อกุศลจิตเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ไม่อยากจะให้เกิด แต่ถ้าเป็นผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน จะเดือดร้อนทำไม ในเมื่อจะต้องรู้ว่าเป็นนามธรรม ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ไปเดือดร้อน แต่ต้องเข้าใจลักษณะของนามธรรมว่าเป็นนามธรรมที่ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล

ถ้าปัญญาไม่พอก็เดือดร้อนอีก เพราะเหตุว่าถ้าขณะใดที่หวัง จะเห็นลักษณะของโลภะได้ว่า เพียงต้องการไม่ให้โลภะเกิด ก็เป็นทุกข์ เพราะเหตุว่าโลภะต้องเกิดแน่ๆ ไม่มีใครจะยับยั้งไม่ให้โลภะเกิดได้ เพราะฉะนั้นความหวังหรือความต้องการ หรือความปรารถนานั้นเปล่าประโยชน์ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรเลย นอกจากจะทำให้เกิดความผิดหวังเมื่ออกุศลประเภทนั้นเกิด เพราะฉะนั้นก็จะต้องผิดหวัง หรือจะต้องมีความโทมนัส ความขุ่นเคืองใจอยู่เรื่อยๆ เมื่อไม่รู้ว่า ควรที่สติจะเกิดระลึกลักษณะของสภาพธรรมในขณะนั้น จึงจะละอภิชฌาและโทมนัสได้ ละทั้งความต้องการและความไม่ต้องการในสภาพธรรมที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ตามปกติ ตามความเป็นจริง

นี่ก็เป็นเรื่องละเอียด ซึ่งไม่ใช่ละเอียดเพียงการฟัง แต่ต้องละเอียดแม้ในขณะที่อกุศลเกิด ไม่ว่าจะเป็นอกุศลประเภทหนึ่งประเภทใดก็ตาม

โสภณธรรม ครั้งที่ 142

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ