"ตนเองรักสุข เกลียดทุกข์ ฉันใด คนอื่นก็รักสุข เกลียดทุกข์ ฉันนั้น"
การเบียดเบียนกัน ไม่ว่าจะด้วยกาย (ด้วยการประทุษร้าย โดยประการต่างๆ ) หรือแม้แต่การเบียดเบียนกันด้วยวาจา ด้วยคำพูด อย่างเช่น คำพูดที่พูดไปแล้ว ทำให้ผู้ฟังไม่สบายใจ รวมไปถึงคำพูดที่เป็นการเหน็บแนม ก็ไม่ควรโดยประการทั้งปวง พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคได้ทรงแสดงไว้ตลอด ๔๕ พรรษานั้น ไม่มีคำสอนใด ส่วนใดที่สอนให้ผู้ฟังเกิดอกุศลจิตเลย ทำให้ได้ข้อคิดเตือนใจที่ดี เป็นประโยชน์ เกื้อกูลในชีวิตประจำวันอย่างยิ่งครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ดังนั้น กาย วาจา หรือคำที่เราไม่ชอบ คนอื่นก็ไม่ชอบเช่นกัน ควรพิจารณาก่อนทำ เห็นโทษ อกุศลเป็นอกุศล มีโทษนับว่ามีโทษ ควรพิจารณาด้วยปัญญา แล้วละสิ่งนั้นเสีย มีสิ่งที่ควรทำหรือควรพูด มีมากมายในสิ่งที่ดี และเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น พึงเว้นการกระทำที่ไม่ดี แม้คำพูดที่ไม่ดี แม้การเล่าเรื่องของคนอื่น เป็นต้น ไม่มีคำว่าสายสำหรับการทำความดี ถ้ารักตัวเองก็จงเป็นคนดี ด้วยกาย วาจา ใจ ดังนั้น ผู้ที่รักตนคือ ผู้ที่ทำดี ผู้ที่ไม่รักตนคือผู้ที่ทำไม่ดี เชิญคลิกอ่านข้อความในพระไตรปิฎกเพิ่มเติมที่นี่ครับ ปิยสูตร..ผู้ที่รักตนและไม่รักตน ขออนุโมทนาครับ

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

และเพราะรักตนเอง (แบบผู้หลงผิด) มากที่สุดจึงติดอยู่ในโลภะ ความยินดีพอใจมากที่สุดจึงเกี่ยวข้องกับโทสะ ความขุ่นเคืองขัดใจมากที่สุดจึงไปไม่พ้นจากโมหะ ความไม่รู้อันมืดบอดมากที่สุดจึงวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏฏ์อันเป็นห้วงทุกข์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ขออนุโมทนาค่ะ

ผู้กระทำอกุศลกรรม ชื่อว่า ไม่รักตน

ผู้กระทำกุศลกรรม ชื่อว่า รักตน

...ขออนุโมทนาครับ...

ตอนนี้ตอบได้ว่า "รักพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่สุด" รักมากยิ่งกว่ารักตนเอง เพราะตนเองไม่ได้มีความดีอะไรมากมายให้รักได้ถึงเพียงนั้น

รักตนเองก็ต้องอบรมปัญญา ศึกษาธรรม เพื่อละความไม่ดี ทำความดี เป็นคนดีที่ไม่ทำตนเองและผู้อื่นให้เดือดรัอน รักงานด้านบำเพ็ญประโยชน์ทุกอย่าง โดยเฉพาะงานธรรมะ รักคนดีมีคุณธรรมค่ะ

รักสังขารที่กำลัง key ข้อมูลอยู่เวลานี้ มากๆ ที่สุดเลย ขนาดแก่แล้วก็ยังรู้สึกว่า เราไม่ใช่คนแก่ ที่ดิ้นรนศึกษาพระธรรมก็เพราะไม่อยากทุกข์ รักเราค่ะ แน่แท้ทีเดียว

สาธุครับ เป็นธรรมะเตือนใจให้เจริญเมตตา // เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก