จากหัวข้อนะครับ ... กำลังจะถามแบบเต็มว่า ในแต่ละชาติที่พระโพธิสัตว์ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ หลังจากตั้งความปรารถนาว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านรู้ตัวได้อย่างไรว่าท่านปรารถนาพุทธภูมิอยู่ และจะต้องบำเพ็ญบารมีให้เต็มบริบูรณ์ โดยเฉพาะในชาติที่ไม่ได้เกิดมาพบ หรือ มีพระพุทธศาสนาน่ะครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สิ่งที่สะสมมาไม่สูญหายไปไหน สะสมสืบต่ออยู่ในจิตทุกขณะ ธรรมทำกิจหน้าที่ของธรรม ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปัญญาของพระมหาสัตว์ ซึ่งไม่มีใครเสมอเหมือน ความคิด การกระทำ และ ความประพฤติเป็นไปทางวาจา ก็น้อมไปเป็นไปในทางที่ทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่นโดยตลอด สะสมเป็นบารมีเพื่อถึงฝั่งแห่งการดับกิเลสถึงความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ในที่สุด ที่จะได้ทรงอนุเคราะห์เกื้อกูลสัตว์โลกให้เกิดความเข้าใจอย่างถูกต้องดับกิเลสได้ตามพระองค์
สิ่งที่ควรจะได้พิจารณาเป็นอย่างยิ่ง คือ แต่ละคำที่พุทธบริษัทได้ฟัง ได้ศึกษา ก็มาจากพระบารมีทั้งหมดของพระองค์ จึงควรเห็นคุณค่า เห็นความประเสริฐอย่างยิ่ง ของพระธรรมแต่ละคำ ศึกษาด้วยความเคารพ ละเอียด รอบคอบ เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกเป็นปัญญาของตนเอง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ