เมื่ออยู่กรุงเทพก็พอมีโอกาสได้ฟังธรรมะอ่านหนังสือบ้าง แต่เวลาเดินทางโอกาสก็น้อยลง ทำให้หลงลืมสติอยู่บ่อยมาก เพราะยังไม่มั่นคงในการเจริญสติ และยังต้องต่อสู้กับกิเลสของตนที่ยังหนาแน่น บางครั้งต้องทำอกุศลอยู่บ่อยๆ พระคุณของการสนทนาธรรมช่วยให้เจริญสติมากขึ้น พอออกต่างจังหวัดก็กลับไปเหมือนเดิม จึงอยากขอความอนุเคราะห์ว่าจะทำเช่นไรดี

ขอบคุณค่ะ

ควรหาเครื่องเล่น mp ๓ แบบพกพาติดตามตัว เพื่อฟังพระธรรมบ่อยๆ เพราะขณะที่ฟัง พระธรรม ขณะนั้นเหมือนถูกท่านอาจารย์หรือพระพุทธองค์ เตือนอยู่เนืองๆ เมื่อถูกเตือนอยู่บ่อยๆ ย่อมทำให้น้อมไปเพื่อการเจริญกุศลเข้าใจธรรมะและระลึกรู้สภาพธรรมมากยิ่งขึ้น ขออนุโมทนาในกุศลศรัทธาที่มีต่อพระรัตนตรัยอันเป็นที่พึ่งอันสูงสุด

พระพุทธเจ้าทรงแสดงมงคล ๓๘ ประการ เช่น ไม่คบคนพาล ให้คบบัณฑิต ตั้งตนไว้ชอบ เช่น ขณะที่เราใส่ใจตั้งใจจริงที่จะเป็นคนดี ทำดี ตั้งใจศึกษาธรรม ตั้งใจฟังธรรม ขณะนั้นจิตก็เป็นกุศล เพราะถ้าเราไม่ได้ฟังธรรม ไม่ให้ให้ทาน รักษาศีล จิตขณะนั้น ก็เป็นอกุศลค่ะ

ถ้าเห็นประโยชน์ของการเข้าใจธรรมจริงๆ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เราจะมีเวลาให้กับการฟังพระธรรมโดยแน่นอนค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

บางครั้งอาจจะมีเรื่องต่างๆ ทำให้ฟังพระธรรมไม่รู้เรื่อง หรือไม่เข้าใจ แต่อาศัยฟังไปเรื่อยๆ เมื่อเข้าใจก็ย่อมทำให้ปัญญาเพิ่มขึ้นทีละเล็กละน้อย แต่น้อยมากเหมือนไม่เพิ่มเลย ทำให้เมื่อมีเหตุการณ์ต่างๆ กระทบก็ย่อมทำให้เป็นอกุศลตามมาได้ง่าย เพราะเพียงปัญญาขั้นการฟัง แต่ให้รู้ตามความเป็นจริงว่า ปัญญาขั้นการฟังนี่แหละจะนำไปสู่ทางดับกิเลส ดังนั้น เมื่อมีเหตุปัจจัยให้อกุศลเกิด ก็เกิด ไม่มีใครห้ามหรือบังคับได้เลย ครับ พระธรรมจะช่วยค่อยๆ รู้จักความจริงว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา แต่จะไม่ให้อกุศลเกิดนั้น ไม่ใช่ฐานะที่จะมีได้ครับ

ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ใช่ค่ะ ต้องฟังธรรมมากๆ แล้วจะช่วยทำให้เข้าใจและปฏิบัติง่ายขึ้น เพราะเวลาที่เราหลงลืมสติ พอได้ฟังธรรม จะเปรียบเหมือนมีอาจารย์คอยตักเตือนและสอนเรา

เราก็จะเห็นความเป็นธรรมดาของอกุศลที่เกิดบ่อย แม้แต่ขณะที่ฟังพระธรรม อกุศลก็เกิดได้เช่นกันครับ แต่ก็มีปัจจัยให้กุศลเกิดดับสลับกันมากขึ้นด้วย ถ้าเราเห็นความสำคัญของการฟังพระธรรมว่า เป็นปัจจัยเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้ปัญญางอกงามไพบูลย์ยิ่งขึ้น และยังเป็นปัจจัยให้สังขารขันธ์ปรุงแต่งจิตให้เป็นกุศล รวมทั้งสติก็สามารถเกิดได้ เราก็ไม่ควรจะขาดการฟังพระธรรมในชีวิตประจำวันครับ แต่ก็ไม่ควรจะเป็นการหวังให้สติเกิดเพราะการได้ฟังพระธรรมครับ เพราะจุดประสงค์จะแยกกันตรงที่ฟังเพื่อ "เข้าใจ" หรือฟังเพื่อ "หวังสติ" ณ จุดนี้ สำคัญมากที่จะต้องพิจารณาจิตให้ลึกลงไปโดยละเอียดว่า เราฟังพระธรรมเพราะอะไรด้วยครับขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนากับกุศลจิตของทุกท่านค่ะ ดิฉันเห็นด้วยค่ะที่ว่าขาดการฟังไม่ได้เลย จุดประสงค์ของการฟังเพื่อให้เข้าใจในสภาพธรรมที่แท้จริงมากขึ้น การฟังสะดวกกว่าการอ่าน โดยเฉพาะสมัยนี้อุปกรณ์ในการฟังแบบพกมามีให้เลือกมากมาย ไม่เกะกะ รุ่มร่าม เหมือนหลายปีก่อน สำคัญที่สุดคือไม่หวังผลเพื่อสิ่งอื่นใด เพราะนั่นคือการไขว้เขวออกนอกทาง ถ้าสติเกิดขณะนั้นก็จะรู้จักกำลังของโลภะอีกรูปแบบหนึ่ง เป็นเครื่องกั้นบังปัญญา คือความเข้าใจ ซึ่งเกิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อย ดิฉันจำคำพูดของท่าน อาจารย์สุจินต์ได้ว่า "เสียงของพระธรรม ไม่สาธารณะกับทุกคน ผู้สะสมบุญในการเจริญสติเจริญปัญญาอันมีศรัทธาเป็นเบื้องต้น จึงจะ ได้ยินได้ฟัง" สังเกตหรือพิสูจน์ ได้จากคนใกล้ชิด จะมีสักกี่คนที่ฟังพระธรรมตามคำชักชวน ศรัทธาก็ไม่เกิด แม้ว่ามีเสียงพระธรรมดังอยู่ใกล้ๆ ยังไม่ไม่ได้ยินเพราะไม่ได้ฟัง

ขออนุโมทนาอีกครั้งค่ะ

ขออนุโมทนาครับ 

ขออนุโมทนาค่ะ