ขอเรียนถามความหมายของคำว่า อัพโพหาริก และกรุณาแยกตามศัพท์บาลีด้วยครับ

คำว่า อัพโพหาริก โดยทั่วไปท่านแปลว่า “กล่าวไม่ได้ว่ามี”, มีแต่ไม่ปรากฏ จึงไม่ได้โวหารว่ามี, ไม่ควรกล่าว, คำนี้ส่วนใหญ่จะพบในพระวินัย เช่น เขาเจือสุราลงในอาหาร หรือเจือลงในยารักษาโรค พระภิกษุฉันได้ไม่ผิดข้อผิดสุรา หรือแป้งที่เขาผสมในงบน้ำอ้อย หรือยาเม็ด การฉันยาเม็ดที่มีแป้งผสมอยู่ในเวลาวิกาล ไม่กล่าวว่าฉันแป้ง ไม่เป็นอาบัติ ยังไม่พบคำอธิบายแบบแยกศัพท์ ถ้าแยกควรจะเป็น อัพพ + โวหาร + อิก

ขอบพระคุณครับ

ขออนุโมทนาครับ

น+โวหาร+ณิก -> อ+พ+โพหาร+อิก -> อพฺโพหาริก

อัพโพหาริก มีแต่เหมือนไม่มี เช่น ความรู้สึกเฉยๆ ของสัตว์นรก มี แต่เหมือนไม่มี เพราะว่าทุกข์กายมีกำลังมาก ทุกข์เท่านั้นจึงปรากฏ ความรู้สึกเฉยๆ ไม่ปรากฏ น้ำผึ้ง ๖ หยดที่หยดลงที่ลิ้น พร้อมๆ กับหยดของเหล็กทองแดงที่หยดลงมา ความหวานของน้ำผึ้ง ๖ หยด ไม่ปรากฏ แต่ความร้อนของหยดทองแดงเท่านั้นที่ปรากฏ ความหวานมี แต่เหมือนไม่มีเพราะความร้อนมีกำลัง อัพโพหาริกก็ฉันนั้น มีเหมือนไม่มี สาธุ

ขอบคุณทุกท่านครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ