เรื่องน้ำปานะ ในพระไตรปิฎกและอรรถกถาแสดงไว้ชัดเจนอยู่แล้ว จะอ้างมหาประเทศไม่ได้ ถ้าพระภิกษุหรือสามเณร ฉันน้ำนมถั่วเหลือง และนม ในเวลาวิกาล ผิดศีลแน่นอน ส่วนน้ำผลไม้บางประเภทฉันได้ บางประเภทฉันไม่ได้ และต้องไม่มีกากไม่มีเนื้อ

คือต้องกรองด้วยผ้าขาวบางก่อนครับ

พระภิกษุหรือสามเณร ถ้าฉันน้ำนมถั่วเหลือง และนมหลังเที่ยง ผิดพระวินัย ต้องอาบัติ

ถ้าอาบัติแล้วไม่ปลงอาบัติก็เป็นเครื่องกั้น มรรค ผล นิพพาน เป็นเหตุให้ไปสู่อบายภูมิ

ถ้าฉันนมถั่วเหลืองเพราะอยากจะฉันหรือต้องการจะฉัน ถือว่าผิดครับ , แต่ถ้าดื่มเพราะจำเป็นต้องดื่มจริงๆ ก็ไม่ผิดครับ เช่นว่า ถ้าไม่ได้ดื่มตอนนี้ ก็จะต้อง "คอแห้งตาย" ไปเสียตรงนี้แล้วจริงๆ ก็ใช้ "ดื่มแทนน้ำ" เพื่อแก้กระหายได้ครับ หรือ จำเป็นต้องกินยาแต่ไม่มีน้ำเปล่า จึงต้องใช้น้ำอื่นๆ แทน แบบนี้จึงจะเรียกว่า "อนุโลม" ครับ

ถ้าฉันเพราะอยาก คราวหน้าก็จะอยากอีกเรื่อยๆ , แต่ถ้าฉันเพราะจำเป็น มันก็จำเป็นเฉพาะคราวนั้นๆ

เรียนความเห็นที่ ๔

อนุโลมไม่ได้ครับ วินัยก็ต้องเป็นวินัย พุทธบัญญัติชัดเจนอยู่แล้ว ไม่ได้ขึ้นที่

อยากหรือไม่อยากครับ

ขอบคุณ ท่าน อ.ประเชิญครับ ที่ชี้แนะ

ขออนุโมทนาค่ะ