อกิตติดาบสเป็นผู้ที่มั่นคงแน่วแน่ในทาน ท่านก็ไม่มีความกังวลด้วยเหตุเพราะความโลภ ท่านไม่ได้ปรารถนาสิ่งใดในชีวิต ไม่แม้แต่บางสิ่งที่เล็กน้อย นี่คือสัจจบารมี ข้อความต่อไป [เล่มที่ 74] คัมภีร์จริยาปิฎก หน้าที่ 46 แสดงว่า

" (ท่านอกิตติดาบส) ไม่หวั่นไหว (ในทาน) คือ ไม่หวั่นไหวด้วยความตระหนี่ ... ไม่กระทําแม้เพียงความหวั่นไหวโดยอัธยาศัยในการให้... (ท่าน) ได้ให้ (ใบหมากเม่าแก่พราหมณ์) หมดสิ้นเช่นวันก่อน คือแม้ในวันที่สอง แม้ในวันที่สาม เราก็ได้ให้อย่างนั้นเหมือนในวันแรก... ชื่อว่า เมตตาบารมี ด้วยอัธยาศัยเกื้อกูลในสรรพสัตว์ทั้งหลาย. ชื่อว่า อุเบกขาบารมี เพราะถึงความเป็นกลางในความผิดปกติที่สัตว์และสังขารกระทําแล้ว "

ท้าวสักกะขออาหารเป็นเวลา 3 วันอย่างต่อเนื่อง แต่ท่านอกิตติดาบส ก็ไม่มีความหวั่นไหวในความตั้งใจที่จะให้ และท่านก็ได้ให้ ไม่ว่าใครจะเป็นผู้ขอ ข้อความต่อไปในคัมภีร์จริยาปิฎก หน้าที่ 52 แสดงว่า

"ชื่อว่า ปัญญาบารมี ได้แก่ ปัญญาอันเป็นอุบายโกศลซึ่งเป็นสหชาตปัญญา และปัญญาให้สําเร็จความประพฤติในการขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง. เพราะรู้ธรรมเป็นอุปการะ และธรรมไม่เป็นอุปการะแก่บารมีเหล่านั้น ละธรรมอันไม่เป็นอุปการะเสีย มุ่งประพฤติอยู่ในธรรมอันเป็นอุปการะ (หน้าที่ 52) ...ท้าวสักกะเข้าไปหาในวันที่สี่ แล้วทรงทราบอัธยาศัยของพระโพธิสัตว์ (ท้าวสักกะทรง) ประทานพร โพธิสัตว์ (ได้แสดงธรรมแก่ท้าวสักกะ) ด้วยหัวข้อการรับพร (หน้าที่ 47) "

ข้อความใน พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ หน้าที่ 47 แสดงว่า "ท้าวสักกะผู้เป็นภูตบดี ทอดพระเนตร เห็นท่านอกิตติดาบส พักสําราญอยู่ จึงถามว่า ข้าแต่มหาพรหม พระคุณเจ้าปรารถนาอะไรจึง อยู่ผู้เดียวในฤดูร้อน"

ท้าวสักกะซักถามท่านอกิตติ เพราะว่าท่านต้องการที่จะรู้ถึงความจริงในการอบรมเจริญศีลบารมีจนถึงความอุกฤตเช่นนี้ แม้ท้าวสักกะก็ยังเรียกท่านว่าเป็น มหาพหรหม ข้อความต่อไปแสดงว่า

" (ท่านอกิตติดาบสตอบว่า) ท่านท้าวสักกรินทรเทพ ความเกิดใหม่ เป็นทุกข์ การแตกทําลายแห่งสรีระ เป็นทุกข์ การตายด้วยความหลง เป็นทุกข์ เพราะฉะนั้น อาตมาจึงอยู่ผู้เดียว."

ท้าวสักกะตอบว่า "ข้าแต่ท่านกัสสปะ เมื่อพระคุณเจ้ากล่าว คําสุภาษิตอันสมควรนี้แล้ว พระคุณเจ้า ปรารถนาอะไร ข้าพเจ้าจะให้พรนั้นแก่ท่าน."

ข้อความนี้แปลจาก...The Perfection of Morality - Ascetic Akitti’s sila III

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ