สติระลึกรู้รูปที่ปรากฏทางทวารหนึ่งทวารใดเป็นการเพิกอิริยาบถ

   ทรงเกียรติ   แล้วอิริยาบถทั้งหมดมี ๔  ขณะที่มีสติระลึกรูปที่เย็น   ขณะนั้นเพิกแล้วทั้ง ๔  หรือว่าเพิกอิริยาบถหนึ่งอิริยาบถใด

ท่านอาจารย์ ขณะนั้นยึดถือรูปใด   อิริยาบถใดว่าเป็นเรา

ทรงเกียรติ   ก็ถ้ามีสติรู้ที่อารมณ์   ก็ไม่มีอิริยาบถหนึ่งว่าเป็นเรา

ท่านอาจารย์ ก่อนที่สติจะระลึก   ยึดถืออิริยาบถใดว่าเป็นเรา

ทรงเกียรติ   ก็ขณะที่นั่งก็ยึดว่ากำลังนั่ง

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นขณะที่นั่ง  ยึดถือรูปที่นั่งว่าเป็นเรา   เวลาเพิกอิริยาบถ คือ ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมหนึ่งสภาพธรรมใดที่ปรากฏทางทวารหนึ่งทวารใด   จึงจะเพิกอิริยาบถได้

เช่นในขณะที่กำลังเห็นทางตา   สีสันวรรณะเท่านั้นที่ปรากฏ   ถ้ามีความเห็นถูก   ก็คือรู้ในสภาพที่เป็นจักขุนทรีย์   ซึ่งเป็นปัจจัยให้มีสภาพเห็นสิ่งที่กำลังปรากฏทางตา  ซึ่งไม่ใช่อิริยาบถ   ทางหูก็โดยนัยเดียวกัน   ทางจมูก  ทางลิ้น  แม้ทางกาย  ลักษณะที่แข็งปรากฏตรงไหน  สติระลึกรู้ลักษณะสภาพของแข็งซึ่งยังไม่ดับ  จึงได้ปรากฏในขณะนั้น

ในขณะที่แข็งกำลังปรากฏ   สติระลึก   ความเยื่อใยในรูปร่าง ในอิริยาบถต้องไม่มี   จึงจะชื่อว่า เพิกอิริยาบถ

ทรงเกียรติ   ถ้าอาจารย์พูดอย่างนี้   ก็หมายความว่า  ในขณะที่เรากำลังนั่ง   ปกติถ้าไม่มีสติปัฏฐานเกิดขึ้น   ก็ยึดว่าเรากำลังนั่ง

ท่านอาจารย์ ถูกไหมคะ   เคยเป็นอย่างนั้นไหม

ทรงเกียรติ   เป็นอย่างนั้นทุกทีครับ   ในเมื่อมีสติระลึกรู้ที่อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งที่กำลังปรากฏ   ในขณะนั้นก็ไม่ได้ยึดว่าเรากำลังนั่ง   ก็ชื่อว่าเพิกอิริยาบถนั่ง

ท่านอาจารย์ ถูกต้องค่ะ