การเสียสละเพื่อพระพุทธศาสนาของพระภิกษุสงฆ์ที่แท้จริง คืออย่างไร
นอกจากการตำหนิอลัชชีแล้ว
สิ่งที่สำคัญสูงสุด คือการที่ปฏิบัติตนให้เป็นแบบอย่างของภิกษุหรือไม่? หากภิกษุนั้น เป็นแกนนำม๊อบ ยุ่งเกี่ยวการเมือง รีดไถเงินทองจากผู้อื่น ก็ไม่ควรเรียกว่าเป็นผู้ที่เสียสละเพื่อพระพุทธศาสนาใช่หรือไม่? อย่างไรเล่า!?!? คือการเสียสละเพื่อพระพุทธศาสนา ตามธรรมและวินัยที่แท้จริง
อนุโมทนาต่อผู้ซื่อตรงต่อธรรมและวินัย
ขอนอบน้อมแด่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การสละที่ถูกต้องตามความเป็นจริง คือ การสละกิเลส สละความไม่รู้ สภาพธรรมที่เป็นอกุศล ไม่สามารถสละกิเลสได้ ปัญญา ความเห็นถูกเท่านั้นที่สละกิเลส สละความไม่รู้ได้ พระภิกษุที่ทำผิดพระวินัย เป็นอกุศลธรรม ไม่ว่าใคร ขณะนั้นไม่ใช่สละ เพราะเพิ่มกิเลส เพิ่มความไม่รู้ เป็นผู้ไม่เคารพต่อพระศาสดา พุทธบริษัท ผู้ไม่เข้าใจธรรม เผยแพร่สิ่งที่ผิด ขณะนั้นก็ไม่สละ เพราะ เป็นผู้เห็นผิด และ ยังเผยแพร่สิ่งที่ผิด
ดังนั้น การสละในพระพุทธศาสนา คือ ปัญญาความเข้าใจถูกที่เกิดขึ้น ตรงตามความเป็นจริง อันเกิดจากการฟัง ศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น ผู้ที่เป็นแบบอย่างในการสละ สละทั้งกิเลสจนหมดสิ้น คือ พระพุทธเจ้า รวมทั้งพระสาวก ที่ประพฤติตามคำสอนที่ถูกต้อง รวมทั้งพุทธบริษัทที่ศึกษาพระธรรม ถูกต้องตามความเป็นจริงนั่นเองครับ ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บรรพชิต คือ เพศที่สูงกว่าคฤหัสถ์ เป็นเพศที่ขัดเกลากิเลสเป็นอย่างยิ่ง เป็นผู้เว้นโดยทั่ว ได้แก่ เว้นจากกิเลส เว้นจากความติดข้องยินดีพอใจในกาม จะเห็นได้ว่าผู้ที่ออกบวชเป็นบรรพชิตนั้น ต้องสละทุกสิ่งทุกอย่าง คือ สละอาคารบ้านเรือน สละทรัพย์สมบัติ สละวงศาคณาญาติ บวชเป็นบรรพชิตเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองจริงๆ ท่านสละอาคารบ้านเรือนแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่มีเรือน รวมถึงสละทรัพย์สมบัติทั้งปวงด้วย ไม่ว่าจะเป็นทรัพย์สินเงินทอง เป็นต้น เมื่อสละสิ่งเหล่านี้แล้ว ก็ไม่ควรรับสิ่งเหล่านี้ ไม่ควรมีสิ่งเหล่านี้ เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่เหมาะควรแก่เพศบรรพชิตโดยประการทั้งปวง จะไปเป็นผู้มีชีวิตเหมือนอย่างคฤหัสถ์อีกไม่ได้โดยประการทั้งปวง
ตามความเป็นจริงแล้ว บุคคลผู้ที่จะบวชจะต้องเป็นผู้ที่มีอัธยาศัยน้อมไปในการบวชจริงๆ รู้จักตนเองและพิจารณาตนเองโดยละเอียดว่า สามารถที่จะดำรงเพศที่มีคุณธรรมสูงกว่าคฤหัสถ์ได้หรือไม่? เพศบรรพชิตเป็นเพศที่สูงกว่าคฤหัสถ์เป็นอย่างยิ่ง ที่สูงกว่านั้น สูงเพราะคุณธรรม เนื่องจากว่าผู้ที่เป็นบรรพชิต จะต้องมีความมั่นคงที่จะสละกิเลสทุกอย่างทุกประการ มากกว่าผู้ที่เป็นคฤหัสถ์ พร้อมกันนั้นก็จะต้องเป็นผู้มีความอดทน มีความเพียรที่จะศึกษาพระธรรมวินัยให้เข้าใจอย่างถูกต้อง น้อมประพฤติในส่วนที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาต และงดเว้นจากสิ่งที่พระองค์ทรงห้ามโดยประการทั้งปวง นี้คือชีวิตที่แท้จริงของบรรพชิต ซึ่งมีความแตกต่างจากคฤหัสถ์ ถ้าบรรพชิตใดมีความเป็นอยู่ไม่ต่างกับคฤหัสถ์ นั่นก็ไม่ใช่วิสัยของผู้ที่มีอัธยาศัยที่จะเป็นบรรพชิตที่แท้จริง ไม่ใช่ผู้สละเลยแม้แต่น้อย มีแต่เพิ่มกิเลส เพิ่มโทษให้กับตนเอง ครับ
..อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
