ข้อปฏิบัติของนักบวชและผู้ครองเรือน [ธรรมิกสูตร]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 359

ถ้าแม้ว่าภิกษุนั้น พึงเจรจากับสาวก

อื่น หรือถึงภิกษุรูปไรๆ ไซร้ ภิกษุนั้นพึง

กล่าวธรรมอันประณีต ไม่พึงกล่าวคำ

ส่อเสียด ทั้งไม่พึงกล่าวคำติเตียนผู้อื่น.

ก็บุคคลบางพวก ย่อมประถ้อยคำกัน

เราย่อมไม่สรรเสริญบุคคลเหล่านั้น ผู้มี ปัญญาน้อย ความเกี่ยวข้องด้วยการวิวาท เกิดจากคลองแห่งคำนั้นๆ ย่อมข้องบุคคล เหล่านั้นไว้ เพราะบุคคลเหล่านั้นส่งจิต ไปในที่ไกลจากสมถะและวิปัสสนา.

สาวกผู้มีปัญญาดี ฟังธรรมที่พระ-

สุคตทรงแสดงแล้ว พิจารณาบิณฑบาต

ที่อยู่ ที่นอน ที่นั่ง น้ำ และการซักมลทิน

ผ้าสังฆาฏิ แล้วพึงเสพ.

เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุไม่ติดแล้วใน

ธรรมเหล่านี้ คือ บิณฑบาต ที่นอน ที่นั่ง

น้ำ และการซักมลทิน ผ้าสังฆาฏิ เหมือน

หยาดน้ำไม่ติดบนใบบัว ฉะนั้น.