ตายไปเอาอะไรไปไม่ได้

ตั้งแต่เกิดมาก็เป็นธรรมแต่ละอย่าง เกิดแล้วก็ดับไป เกิดแล้วก็ดับไป เพื่อให้เข้าใจความหมายของคำว่า “อนัตตา” คุณบุษบงรำไพไม่สามารถเอาอะไรไปได้เลยสักอย่างเดียว ทรัพย์สมบัติทั้งหลาย เสื้อผ้า อาหาร อะไรทั้งหมด แต่กรรมก็ทำให้จิตเกิดสืบต่อจากจิตขณะสุดท้ายของชาตินี้ เหมือนชาตินี้ไม่ทราบว่าจากโลกไหนมาเกิดในโลกนี้ เป็นคุณบุษบงรำไพ ฉันใด จากความเป็นคุณบุษบงรำไพก็ไปสู่สภาพธรรมซึ่งเกิด แต่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่ใช่คุณบุษบงรำไพอีกต่อไป จะกลับมาเป็นคุณบุษบงรำไพไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นชีวิตแต่ละชาติก็ชั่วคราวจริงๆ แล้วแต่ว่ากรรมจะทำให้มีชีวิตอยู่นานหรือสั้นแค่ไหน แต่ระหว่างนั้นก็มีความเป็นไปในชีวิต ที่จะต้องเห็น ต้องได้ยิน เพราะแต่ละคนก็เห็น ได้ยินไม่เหมือนกัน ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ทุกข์ ก็ไม่เหมือนกันตามกรรม คิดเป็นกุศลบ้าง อกุศลบ้างก็ไม่เหมือนกัน ก็สะสมไป เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างที่มีชีวิตอยู่ แล้วก็หมดสิ้นไป ไม่กลับมาอีกเลย ไม่เหลือเลยสักอย่าง แต่ละภพแต่ละชาติ