พระธรรมทำให้เห็นตามความเป็นจริง

นี่เป็นเรื่องธรรมทั้งหมด  ซึ่งถ้าศึกษาแล้วเราจะสนใจที่จะรู้จักตัวเอง แล้วก็รู้ว่าอกุศลมีมากแค่ไหน เห็นโทษเห็นภัยของอกุศล แล้วก็ขัดเกลา

นี่คือประโยชน์ของพระธรรม แต่ถ้าไม่มีการพูดเรื่องธรรมเหล่านี้เลย ไม่ให้เกิดปัญญาจริงๆแล้วไม่มีอะไรที่จะทำกิจของปัญญาได้ โลภะก็ต้องทำกิจของโลภะ มานะก็ต้องทำกิจของมานะ โทสะก็ต้องทำหน้าที่ของโทสะ เพราะว่าปัญญาไม่เกิด ต่อเมื่อไรปัญญาเกิด เมื่อนั้นเหมือนแสงสว่างที่จะทำให้เราค่อยๆเห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง แล้วก็จะรู้ว่า พระคุณของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทรงแสดงพระธรรมถึง ๔๕ พรรษาสำหรับพวกเราสมัยนี้ ถ้าเป็นท่านพระสารีบุตรเพียงฟังท่านพระอัสสชิ ปัญญาที่ท่านสะสมมามาก ท่านเป็นพระโสดาบันได้ แต่คนในสมัยนี้เอาอนัตตลักขณะสูตรมาอ่าน ซึ่งเป็นสูตรที่ทำให้ท่านพระปัญจวัคคีย์เป็นพระอรหันต์ทั้ง ๕ รูป อ่านไป ๑๐๐ ครั้ง ๑,๐๐๐ ก็ยังเหมือนเดิม เพราะเหตุว่าการสะสมปัญญานั้นไม่พอ