ความดีทำได้ทุกโอกาส

ความดีทำได้ทุกโอกาส แม้แต่การจะหยิบฉวยสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ใคร ผ้าตก ช้อนส้อมตก หยิบขึ้นมาได้ไหม หรือเขาเก็บเอง เดี๋ยวเขาก็รู้เอง เราจะต้องเก็บให้เขาทำไม ใช่ไหมคะ ขี้เกียจก็ขี้เกียจ และยังไม่เห็นประโยชน์ด้วยว่า ขณะนั้นเป็นอกุศล

เพราะฉะนั้นความเป็นตัวตน และอกุศลมากมายนับไม่ได้เลยว่า แค่ไหน ไม่ต้องไปนับ แต่เห็นกำลังว่า ขณะไหนเป็นกุศล ขณะไหนเป็นอกุศล แค่นี้ก็เป็นปัญญาที่จะทำให้กุศลเจริญ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม บางคนก็บอกว่า ธุระไม่ใช่ ของเขา เขาเก็บเอง ก็มาอีกรูปแบบหนึ่ง สารพัดจะคิดด้วยอกุศล แต่ถ้าเป็นปัญญา ไม่รั้งรอเลย ทำเลย ถ้าไม่ทำเป็นอกุศล ก็คิดดูก็แล้วกัน วันหนึ่งๆ ถ้าจะสะสมกุศลจริงๆ ได้มากค่ะ แต่เพราะไม่รู้ก็ไม่ได้สะสม เพราะฉะนั้นอกุศลก็ต้องมากกว่า

เห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ ซึ่งจะจากโลกนี้ไปเมื่อไร ไม่มีสามารถจะรู้ได้ และตราบใดที่ยังหนักด้วยกิเลส เพราะสะสมไว้มากเหลือเกิน จมแน่ ไปไหนคะ อบายภูมิ