ส.     ถึงแม้ว่าจะไม่ทำทุจริตทางกาย ทางวาจา ไม่พูด ไม่ได้ทำ นั่งเฉยๆ แต่คิดนึกเป็นอกุศลแล้ว เมื่อเห็นโทษของอกุศลซึ่งเป็นไปทุกขณะที่เห็นบ้าง ได้ยินบ้าง ได้กลิ่นบ้าง ได้ลิ้มรสต่างๆบ้าง ได้สัมผัสสิ่งต่างๆบ้าง แล้วก็รู้ว่า การให้อกุศลเหล่านั้นเกิดไม่เป็นประโยชน์ ควรที่กุศลจิตจะเกิด แต่ทำอย่างกุศลจึงจะเกิด นี่เป็นปัญหาแล้ว ทุกคนอยากมีกุศลจิต เพราะรู้ว่า กุศลจิตวันหนึ่งๆ มากเหลือเกิน แต่ทำอย่างไรถึงจะพ้น หรือจะมีกุศลจิตแทนอกุศล ถ้าไม่มีปัญญาที่จะรู้หนทาง ขณะนั้นก็ยากถ้าไม่มีปัจจัยให้จิตที่เป็นกุศลเกิดขึ้น จิตที่เป็นกุศลก็เกิดไม่ได้

     เพราะฉะนั้น จะเจริญให้เพิ่มพูนขึ้นโดยปราศจากปัญญา ย่อมเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย