ผู้มีปรกติเจริญสติปัฏฐานเป็นอย่างไร

ส.   ผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐาน ไม่ต้องคิดถึงอดีตเลยใช่ไหมคะ กว่าจะระลึกได้เป็นอดีตไปเสียแล้ว ไม่สำคัญเลย ขณะนี้สิ่งที่กำลังปรากฏเป็นปัจจุบัน ทำไมต้องคิดถึงอดีต แต่ถ้าเป็นผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐานแล้วไม่คำนึงถึงเลยว่า ขณะที่แล้วไปนั้นสติไม่ได้เกิดระลึกลักษณะของสภาพธรรม เพราะเหตุใด เพราะเหตุว่าขณะนี้มีสิ่งที่กำลังปรากฏ

เพราะฉะนั้น ผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน คือระลึกได้ทุกขณะ เพราะเหตุว่ามีสภาพธรรมที่กำลังปรากฏทุกขณะ ไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้วว่า ระลึกไม่ทัน ถ้าเป็นในลักษณะนั้น ไม่ใช่สติปัฏฐาน แต่ถ้าเป็นสติปัฏฐาน เมื่อกี้นี้ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องห่วง ต้องกังวล ไม่คิดว่าไม่ทัน ถ้าคิดว่า ไม่ทัน จะไม่ทันขณะนี้อีก เพราะว่าในขณะที่คิดนี้ สภาพธรรมที่ปรากฏก็ดับไปอีก

เพราะฉะนั้น ผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐาน คือ สติระลึกทันที มีสภาพธรรมที่กำลังเป็นปัจจุบันทุกขณะ เพราะเหตุว่าขณะที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว แต่ขณะที่กำลังปรากฏทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ เป็นปัจจุบันทั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐานจะไม่กล่าวว่า ระลึกไม่ทัน เพียงแต่หลงลืมสติ หรือสติกำลังระลึกลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ