พระธรรมไม่จำกัดชาติศาสนา

พระผู้มีพระภาคเองทรงแสดงพระธรรมซึ่งไม่จำกัดว่า เป็นชาติศาสนาใดทั้งสิ้น เห็น เป็นศาสนาอิสลาม หรือศาสนาคริสต์ ได้ยิน เป็นศาสนาพุทธ หรือศาสนาอะไร เป็นสภาพธรรมที่มีจริงๆ เห็นคือเห็น ไม่ใช่ชาติ ไม่ใช่ศาสนาอะไรเลย แต่ชาติหรือชา - ติ  ในพระธรรมที่ทรงแสดงมี ๔ ชาติ ไม่ใช่ชาติไทย ไม่ใช่ชาติฝรั่ง ไม่ใช่ชาติจีน ไม่ใช่ชาติญี่ปุ่น ชาติที่นี่คือ กุศล ๑ อกุศล ๑ วิบาก ๑ กิริยา ๑

นี่พูดถึงความเป็นไปของสภาพของจิตตั้งแต่เกิดจนตาย แล้วพระผู้มีพระภาคก็ทรงแสดงว่า จิตที่เป็นกุศล ไม่ใช่จิตที่เป็นอกุศล ไม่ได้เป็นชาติอะไรเลยทั้งสิ้น แต่เป็นจิตที่ดีงาม จึงใช้คำว่า กุ  ศ ะ ละ โดยอรรถว่า  ตัดสิ่งที่ไม่ดี คือมีความหมาย มีคำ มีราก มีทุกอย่างที่ว่าเหตุใดจึงทรงใช้คำนั้น

เพราะฉะนั้นถ้าเราไม่ได้ศึกษาจริงๆเราก็ไม่สามารถที่จะเอาความรู้ ความเข้าใจของเราที่มีอยู่ และก็บอกว่าพระพุทธศาสนาหมายความว่าเป็นอย่างนี้ คอยโอกาสจนกว่าเราจะได้ศึกษาเสียก่อน แล้วเราจะได้เปรียบเทียบว่า ก่อนศึกษากับหลังศึกษา ความเข้าใจของเราเพิ่มขึ้น ถูกต้องขึ้น หรือว่าแต่ก่อนศึกษาเรารู้ดีกว่า เราไม่ต้องมาศึกษาพระพุทธศาสนาก็ได้