ไม่ใช่เรื่องจะทำแต่ต้องอบรมเจริญ

ท่านผู้ฟังก็จะเห็นได้ว่า ถ้าใครจะทำ หรือจะปฏิบัติ คนนั้นจะตอบว่า ปฏิบัติไม่ถูก ปฏิบัติไม่ได้ ทำไม่ได้แน่นอน เช่น ขณะที่เดินบิณฑบาต ท่านที่เข้าใจว่าจะทำ ก็บอกว่า จะทำได้อย่างไรในขณะที่เดินบิณฑบาต

นี่ก็แสดงให้เห็นความเข้าใจผิด คือ ใครก็ตามที่คิดว่าจะทำ ขณะนั้นไม่ใช่การเจริญอบรมปัญญา เพราะเหตุว่าปัญญาไม่ใช่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ปัญญาเกิด แต่จะต้องอบรมไปทีละเล็กทีละน้อย จนถึงตอนสุดท้ายที่ท่านกล่าวว่า ท่านไม่เอามากๆ ต่อไปนี้ก็เอาทีละนิด คือชั่วขณะที่สติระลึกลักษณะของสภาพธรรม ขณะนั้นก็เป็นหนทางที่ทำให้ปัญญาเริ่มพิจารณาลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ และเมื่อกำลังใส่ใจพิจารณาโดยการที่เคยได้ยินได้ฟังว่า สภาพรู้มีจริง ขณะที่มีสิ่งที่กำลังปรากฏ จะต้องมีสภาพธรรมที่เป็นสภาพรู้สิ่งนั้นด้วย  ในขณะที่กำลังใส่ใจพิจารณาลักษณะที่เป็นสภาพรู้ ขณะนั้นปัญญาก็เริ่มจะเจริญขึ้นทีละเล็กทีละน้อย เอาทีละนิด ไม่ใช่ทีละมากๆ เพราะเหตุว่าทีละมาก เป็นไปไม่ได้

เพราะฉะนั้นให้ทราบว่า ไม่ใช่เรื่องจะทำ แต่เป็นเรื่องการอบรมเจริญ