ขณะนี้เฉยๆ กำลังรู้ตรงสภาพที่รู้สึกเฉยหรือเปล่า
สุ ไม่ลืมเลยใช่ไหมว่าขณะนี้ เวทนาเป็นสภาพที่รู้สึก ใครไม่รู้สึกบ้าง มีไหม
ผู้ฟัง ก็เท่าที่สังเกตดูตลอดเวลาก็ยังไม่มี
สุ. รูปธรรมไม่มีความรู้สึกแน่
ผู้ฟัง ไม่มี
สุ. เพราะฉะนั้นความรู้สึกที่มีต้องมีกับนามธรรม เป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง เท่าที่สังเกตดูมีความรู้สึกอะไรบ้าง
ผู้ฟัง หลังจากหายตื่นเต้นแล้วก็จะมานั่งทบทวนคำพูดของอาจารย์กันสักระยะหนึ่ง เสร็จแล้วก็สลับกับมีผู้ถามแล้วก็ฟังต่อไปเรื่อยๆ
สุ. แต่ทีนี้คำถามๆ ว่าเมื่อได้สังเกต เมื่อกี้นี้ใช้คำว่า “สังเกต” ก็ขอถามว่าเมื่อสังเกตแล้ววันหนึ่งๆ มีความรู้สึกอะไรบ้าง ที่ตอบเมื่อกี้นี้ไม่ใช่ความรู้สึกเลย
ผู้ฟัง ก็ส่วนใหญ่จะเฉยๆ
สุ. ส่วนใหญ่คือเฉยๆ แล้วอะไรอีกนอกจากเฉยๆ
ผู้ฟัง ก็มีดีใจ เสียใจ
สุ. ดีใจ เสียใจ นี่ความรู้สึกแน่นอน ดีใจ ๑ เสียใจ ๑ เฉยๆ ๑ แล้วมีอะไรอีก
ผู้ฟัง นึกไม่ออกแล้วค่ะ
สุ. นึกไม่ออกแต่มีใช่ไหม แน่ๆ เคยเจ็บไหม
ผู้ฟัง มี
สุ. เป็นความรู้สึกหรือเปล่า
ผู้ฟัง เป็น
สุ. เคยสบายไหม
ผู้ฟัง เคย
สุ. เพราะฉะนั้นความรู้สึกทั้งหมดจะมี ๕ อย่าง ความสุขกายหรือทุกข์กาย สุขใจหรือทุกข์ใจ แล้วก็เฉยๆ อะไรพอที่จะรู้ได้ง่ายที่สุดหรือว่าทุกคนรู้
ผู้ฟัง ก็สุข ทุกข์ แล้วก็เฉยๆ
สุ. เฉยๆ ง่ายหรือคะ
ผู้ฟัง ดีใจง่ายไหม เสียใจ ดีใจ แต่เฉยๆ นี่บอกได้ไหมว่าขณะนี้รู้สึกอะไร
ผู้ฟัง อย่างเวลาเราทำงานทุกวัน บางทีเราก็รู้สึก
สุ. เดี๋ยวนี้บอกได้ไหมว่ารู้สึกอะไร
ผู้ฟัง เดี๋ยวนี้ก็ดีใจ
สุ. แล้วพอดีใจหมดแล้วอะไร
ผู้ฟัง ถ้าหมดแล้วก็ต้องเฉยๆ
สุ. จริงๆ แล้วเราตอบได้ว่าเฉยๆ เป็นส่วนใหญ่ แต่ที่จะให้รู้ลักษณะที่เฉยว่าเป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่งยากหรือง่าย ฟังเข้าใจได้ แต่ตัวจริงๆ แม้แต่ตอบว่าขณะนี้เฉยๆ กำลังรู้ตรงสภาพที่รู้สึกเฉยหรือเปล่า หรือว่าเพียงแต่ตอบได้ว่าไม่สุขไม่ทุกข์
ผู้ฟัง เพียงแต่ตอบได้
สุ. เพราะฉะนั้นธรรมลึกซึ้ง แม้มีจริงทุกอย่าง แม้เวทนาก็มีอยู่ทุกขณะ แต่ก็แล้วแต่ประเภทของเวทนา สุข ทุกข์ โสมนัส โทมนัส นี่ใครๆ ก็รู้จัก เฉยๆ ตอบได้ แต่ว่าลักษณะจริงๆ ของสภาพธรรมทั้งหมดจะรู้ได้ไม่ใช่เพียงชื่อก็โดยสติสัมปชัญญะรู้ตรงลักษณะนั้น
ที่มา ...